γιατι αυτα που απλά με ενοχλούν σκέτο, ειναι άνω των τρις χιλίων.
Τα 10 πράγματα που με ενοχλούν εντόνως και χωρίς πολλά-πολλά ειναι τα εξής:
1. εσύ.
2. εσύ.
3. εσύ.
4. εσύ.
5. εσύ.
6. εσύ.
7. εσύ.
8. εσύ.
9. εσύ.
10. και εσύ.
και όλοι αυτοί ειναι διαφορετικά άτομα.
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
Νίκος Παπαδόπουλος ο 3ος.
Σηκώθηκε, σε μια κούπα έβαλε 2 κουταλιές καφέ και 2 ζάχαρη. Πήρε ένα κουταλάκι, πρόσθεσε λίγο νερό και ανακάτεψε τον καφέ. Έβαλε το μπρίκι στο γκαζάκι, το άναψε και περίμενε υπομονετικά να φουσκώσει ο καφές. Όσο περίμενε ξεφύλλιζε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο μιας εταιρείας καθαρισμού επαγγελματικών χώρων. Όταν φούσκωσε ο καφές τον έβαλε στην κούπα του. Όσο τον άφηνε να κρυώνει έκοψε 3 κομμάτια κέηκ που είχε στο ψυγείο. Το είχε φτιάξει η μητέρα του. Μόλις τα έβαλε σε ένα πιάτο, πήρε το πιάτο, τον καφέ και ένα μπουκάλι νερό και πήγε στη βεράντα να πάρει το πρωινό του.
Μόλις είχε πιεί την πρώτη γουλιά από τον καφέ του, θυμήθηκε ότι έπρεπε να πάει στο γραφείο για να τελειώσει μια λίστα που του είχε αναθέσει το Αιδοίο. Δεν σηκώθηκε αμέσως. Τέλειωσε το πρωινό του, έπλυνε την κούπα και το πιάτο, ντύθηκε πρόχειρα, πήρε το αυτοκίνητο και ξεκίνησε για το γραφείο. Δεν βρήκε κίνηση γιατί ήταν Κυριακή. Έφτασε γρήγορα. Μόλις έφτασε καταπιάστηκε αμέσως με τη λίστα καθώς ήθελε να μην του πάρει παραπάνω από μία ώρα. Και έτσι έγινε. Τελείωσε γρήγορα και εκεί που μάζευε τα χαρτιά του άκουσε την πόρτα της εταιρείας να ανοίγει. Ήταν το Αιδοίο. Δεν ήταν μόνο του. Είχε μαζί του και το Αρχίδι. Ο Νίκος δεν ήθελε να καλημερήσει κανένα από τα όργανα κυριακάτικα. έμεινε ακίνητος και αθόρυβος, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις κινήσεις τους, να καταλάβει προς τα που πήγαιναν και να φύγει από την άλλη εκείνος.
μετά όμως το ξανασκέφτηκε. και αποφάσισε ότι τον είχε κουράσει αυτό το κρυφτούλι.
ακουσε τα βήματα τους και τα ακολούθησε.
τους καλημέρισε. και πριν προλάβουν να του ευχήθουν και εκείνοι μια καλή κυριακή εκείνος την πραγματοποίησε και τους σκότωσε με το πρώτο περίστροφο που βρέθηκε στα χέρια του.
έκτοκτε ένα χαμόγελο έχει κολλήσει στο πρόσωπο του. αν ήξερε πως η ευτυχία απείχε όσο μια σκανδάλη από το δάχτυλό του θα το είχε κάνει πολλές πολλές κυριακές πριν.
και αν σκεφτείς ότι πήγαινε και σάββατα κάποιες φορές....
Μόλις είχε πιεί την πρώτη γουλιά από τον καφέ του, θυμήθηκε ότι έπρεπε να πάει στο γραφείο για να τελειώσει μια λίστα που του είχε αναθέσει το Αιδοίο. Δεν σηκώθηκε αμέσως. Τέλειωσε το πρωινό του, έπλυνε την κούπα και το πιάτο, ντύθηκε πρόχειρα, πήρε το αυτοκίνητο και ξεκίνησε για το γραφείο. Δεν βρήκε κίνηση γιατί ήταν Κυριακή. Έφτασε γρήγορα. Μόλις έφτασε καταπιάστηκε αμέσως με τη λίστα καθώς ήθελε να μην του πάρει παραπάνω από μία ώρα. Και έτσι έγινε. Τελείωσε γρήγορα και εκεί που μάζευε τα χαρτιά του άκουσε την πόρτα της εταιρείας να ανοίγει. Ήταν το Αιδοίο. Δεν ήταν μόνο του. Είχε μαζί του και το Αρχίδι. Ο Νίκος δεν ήθελε να καλημερήσει κανένα από τα όργανα κυριακάτικα. έμεινε ακίνητος και αθόρυβος, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις κινήσεις τους, να καταλάβει προς τα που πήγαιναν και να φύγει από την άλλη εκείνος.
μετά όμως το ξανασκέφτηκε. και αποφάσισε ότι τον είχε κουράσει αυτό το κρυφτούλι.
ακουσε τα βήματα τους και τα ακολούθησε.
τους καλημέρισε. και πριν προλάβουν να του ευχήθουν και εκείνοι μια καλή κυριακή εκείνος την πραγματοποίησε και τους σκότωσε με το πρώτο περίστροφο που βρέθηκε στα χέρια του.
έκτοκτε ένα χαμόγελο έχει κολλήσει στο πρόσωπο του. αν ήξερε πως η ευτυχία απείχε όσο μια σκανδάλη από το δάχτυλό του θα το είχε κάνει πολλές πολλές κυριακές πριν.
και αν σκεφτείς ότι πήγαινε και σάββατα κάποιες φορές....
Ρονυ ΜακΚαλιστερ
Ο Ρόνι δε θα βγει αυτό το σάββατο. Θα κάτσει μέσα να δεί τηλεόραση να διαβάσει κανα βιβλίο και να σερφαρει στο net. Χαλαρά πράγματα. ούτε πάρτυζ, ουτε κακή μουσική στη διαπασών, ουτε κακοντυμένοι τύποι γύρω του, ούτε κορίτσια με φούστες με χωρίς εσώρουχα, ούτε υπερεκτιμημένα ποτά. Αλλωστε το δικό του ρούμι ειναι πάντα το πιο παγωμένο και το πιο αυθεντικό.
Θα αράξει στον καναπέ, θα βάλει την τηλεόραση να παίζει βουβό κινηματογράφο, με μεταγλώτιση από kinks, θα φάει και σαν κτήνος, γιατι ξέρει, και θα κάνει ζαπινγκ σαν τρελος. σαν τρελος επισης θα κάνει refresh στο facebook. το myspace το χασε. ξέχασε τον κωδικό. ενα format μπορει να σου μειώσει τον κοινωνικό κύκλο δραματικά.
Δηλαδή. Καναπές, κέντρικό σημείο. πόδια στο τραπεζάκι. δεξί χέρι τηλεκοντρολ. αριστερό χέρι f5. γόνατα βιβλίο. δεξί πόδι τηλεκοντρολ aircondition. αριστερό πόδι αυτοσχέδιο mai tai. κεφάλι παραλημένο σε μαξιλάρι. κοιλιά πέτρα. κινητό τηλέφωνο στο μαξιλάρι δεξιά στο αυτί. σταθερό τηλέφωνο, στη βάση του, για επαναφορτιση. φώτα όλα ανοιχτά για ατμόσφαιρα.
Ο Ρόνυ ειναι και γαμώ τα άτομα. Ο Ρόνυ. Και γαμώ τα κουλ τα άτομα. Δεν έχει κανέναν ανάγκη. Και κανείς δεν έχει ανάγκη αυτον. Ο Ρόνυ δεν ειναι "ανάγκη". Ο Ρόνυ ειναι "επιθυμία".
Ο Ρονυ που λες.
Δε θα βγει αυτό το σάββατο. Έχει πάψει να βγαίνει τα σάββατα.
Τα σάββατα όλοι παρκάρουν στις διαβάσεις των αναπήρων.
Θα αράξει στον καναπέ, θα βάλει την τηλεόραση να παίζει βουβό κινηματογράφο, με μεταγλώτιση από kinks, θα φάει και σαν κτήνος, γιατι ξέρει, και θα κάνει ζαπινγκ σαν τρελος. σαν τρελος επισης θα κάνει refresh στο facebook. το myspace το χασε. ξέχασε τον κωδικό. ενα format μπορει να σου μειώσει τον κοινωνικό κύκλο δραματικά.
Δηλαδή. Καναπές, κέντρικό σημείο. πόδια στο τραπεζάκι. δεξί χέρι τηλεκοντρολ. αριστερό χέρι f5. γόνατα βιβλίο. δεξί πόδι τηλεκοντρολ aircondition. αριστερό πόδι αυτοσχέδιο mai tai. κεφάλι παραλημένο σε μαξιλάρι. κοιλιά πέτρα. κινητό τηλέφωνο στο μαξιλάρι δεξιά στο αυτί. σταθερό τηλέφωνο, στη βάση του, για επαναφορτιση. φώτα όλα ανοιχτά για ατμόσφαιρα.
Ο Ρόνυ ειναι και γαμώ τα άτομα. Ο Ρόνυ. Και γαμώ τα κουλ τα άτομα. Δεν έχει κανέναν ανάγκη. Και κανείς δεν έχει ανάγκη αυτον. Ο Ρόνυ δεν ειναι "ανάγκη". Ο Ρόνυ ειναι "επιθυμία".
Ο Ρονυ που λες.
Δε θα βγει αυτό το σάββατο. Έχει πάψει να βγαίνει τα σάββατα.
Τα σάββατα όλοι παρκάρουν στις διαβάσεις των αναπήρων.
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010
Αμαξοστοιχία 220
Σάββατο, 21 Αυγούστου 2010, πήρε στις 14.00 από την Καλαμάτα το ΚΤΕΛ, με προορισμό την Αθήνα. Κάθισε στη θέση 40, παράθυρο. Φόραγε ένα τζήν παντελόνι, παρ ότι η πρόγνωση μίλαγε για ακόμα μια πολύ ζεστή μέρα στην Αθήνα, και ένα μάυρο t-shirt, την τσάντα που την περνάει πάντα χιαστί, τα γυαλιά μυωπίας της και έδεσε τα μαλλιά της μια μακριά αλογοουρά. Δεν ξέχασε φυσικά να πάρει μαζί της τα δύο της κινητά. Τα είχε και τα δύο πλήρως φορτισμένα ώστε και τις τέσσερις ώρες του ταξιδιού να είναι σε διαρκή επικοινωνία με όποιον χρειαστεί αφού καταστεί μεγάλη ανάγκη να του μιλήσει και να τον ενημερώσει ότι μπήκαν αεροπειρατές στο ΚΤΕΛ ή σε όποιον απλά θελήσει να μιλήσει για τη νέα της σχέση.
Ε λοιπόν δικέ μου και τις τέσσερις ώρες μίλαγε στο κινητό. Μία στο ένα και μια στο άλλο. Δεν μιλάμε φυσικά για ερασιτέχνη. Μιλάμε για πρώτης τάξης επαγγελματία διότι δεν ακουγόταν ούτε καν σε μένα που καθόμουν δίπλα της. Και προσπάθησα, δηλαδή πραγματικά προσπάθησα να ακούσω. Μίλαγε τόσο σιγά, και συνάμα τόσο κατανοητά για το συνομιλητή της, καθώς δε χρειάστηκε ποτέ να επαναλάβει καμία φράση με ανεβασμένο τον τόνο της φωνής της. Μάλλον την έλεγαν Κατερίνα αλλά γι αυτό δεν είμαι σίγουρος. Αλλά για ένα είμαι σίγουρος καθώς είναι και το μοναδικό πράγμα το οποίο άκουσα ξεκάθαρα. Της είπε να το αφήσουν free, ή three. Έχω μια αμφιβολία για το πρώτο γράμμα. Ή free είπε ή three. Είμαι απόλυτα σίγουρος για το –ree ωστόσο.
Ομολογώ, μου διαφεύγει μια σημαντική λεπτομέρεια. Όταν στα 22 σου, τόσο την έκοψα, κάποιος σου ζητάει να το αφήσετε free, είναι απόλυτα λογικό κι επόμενο γιατί πόσοι 20άρηδες νιώθουν έτοιμοι για γάμο; Ε λίγοι. Και δεν φαίνεσαι και τόσο extravagant τύπισσα που θα προσέλκυε τον μοναδικό χιπ-χοπά προορισμένο για γάμο. Οπότε αν της είπε “free, να το αφήσουμε free” εκείνη μπορεί την ταυτόχρονη στιγμή να ενημέρωνε την κολλητή της από τη δεύτερη γραμμή σα να ήταν το Bloomberg και είχε χρέος στο κοινό για την άμεση επικαιρότητα, αλλά το συμβάν παραμένει κάτι απόλυτα φυσιολογικό.
Εάν όμως της είπε να το αφήσουν “three” τότε τα πράγματα μπλέκονται με αστρονομική ταχύτητα και σε διαστημικά μεγέθη. Της είπε να το «αφήσουν». Το χαν πιάσει δηλαδή το “three” και τους άρεσε και ειπαν να το αφήσουν; Και όταν λέμε three εννοούμε, 2 αγόρια ένα κορίτσι ή 2 κορίτσια ένα αγόρια; Ή μήπως ένα αγόρι, ένα κορίτσι και ένας τσοπάνης; Το είχαν πάντως και θα το αφήνανε, αν συμφωνούσε και η Κατερίνα φυσικά.
Δεν φάνηκε πολύ χαρούμενη όμως. Κοίταζε έξω από το παράθυρο σα να περίμενε από την άσφαλτο απαντήσεις. Της Κατερίνας της άρεσε ο Γιώργος (έτσι λέω τον έλεγαν). Αλλά ο Γιώργος ήθελε άλλα. Πιο free και πιο three καταστάσεις. Αλλά στο τέλος της ημέρας και στα 23 σου τα ξεπερνάς αυτά. Εσύ να σαι καλά και αγόρια ΝΑ.
Ε Κατερινιώ; Όμορφο και αθώο όπως τα κυκλάμινα και τα άστρα στον ουρανό; Κατερινώ.
Δημόσια έκκληση
σε διατάζω να γράψεις. σε διατάζω. δε σε παρακαλάω. δε σε προτρέπω ούτε και σε παροτρύνω. και για να ειμαι ειλικρινής, ουτε και σε ενθαρρύνω. δε στο προτείνω ωστόσο. σε διατάζω να γράψεις. αυτό. αυτό και ότι δεν έχεις πολλές επιλογές πέραν του να γράψεις ή να παραοδοθείς στην αέναη ενασχόληση με τη γραμματειακή υποστήριξη μιας εταιρείας που χρίζει υποστήριξης, γραμματειακής και οικονομικής και γενικά στήριξης, βάσει στατιστικής όλα αυτά. απλά αν τύχει και παραδοθείς ενημέρωσε σε παρακαλώ τους γονείς σου για να υπογράψουν την εντολή λοβοτομής. εσύ απλά θα κοιμηθείς και ουαν ξυνπήσεις θα ξυπνήσεις για πάντα γραμματέας.
γι αυτο σε ξορκίζω. γράψε. σε διατάζω. μην τα μπερδευεις στο κεφάλι σου. δε σε θεωρω άξιο συγγραφέα. απλά σε διατάζω να γράψεις. πάτα τα κουμπιά και βγάλε νόημα. πριν πατήσ εγώ το κόκκινο κουμπί και ξεκινησει η σχάση του πυρήνα του ατόμου σου.
γι αυτο σε παρακαλώ. σε παρακαλώ.
γι αυτο σε ξορκίζω. γράψε. σε διατάζω. μην τα μπερδευεις στο κεφάλι σου. δε σε θεωρω άξιο συγγραφέα. απλά σε διατάζω να γράψεις. πάτα τα κουμπιά και βγάλε νόημα. πριν πατήσ εγώ το κόκκινο κουμπί και ξεκινησει η σχάση του πυρήνα του ατόμου σου.
γι αυτο σε παρακαλώ. σε παρακαλώ.
Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010
χέρια.
τα χέρια. τα διάφανα χέρια. τα χέρια με κάλους και τα χέρια με ξεβαμμένα νύχια. τα ταλαιπωρημένα με μικρές παρανυχίδες σε όλα τα δάχτυλα χέρια. εκείνα με τα μακριά λεπτά δάχτυλα, τα γυναικεία χέρια που ειναι διάφανα. τα χέρια με τα δάχτυλα φτιαγμένα για πιάνο και εκείνα καταδικασμένα σε αδιάφορους φορείς. τα στρουμπουλα χέρια μωρών και αυτά των νεαρων κοριτσιών με ροζ βαμμένα νύχια. και δάχτυλα ροζ βαμμένα.
τα χέρια τα απαλά των μητέρων και τα σκληραγωγημένα των χειρωνακτών. τα τρεμάμενα των αυτόχειρων και τα βεβαια των επιχειρηματικών χειραψειών. τα χέρια που έχουν κοντά δάχτυλα που καταλήγουν σε χοντρά μπράτσα και παχουλά πρόσωπα. εκείνα τα χέρια με τα δαχτυλίδια στα δάχτυλα και τα βραχιόλια στου καρπούς.
τα χέρια με τα φαγωμένα νύχια και τα λερωμένα με μπογιές και τέμπερες. αυτά των ζωγραφων. τα χέρια που δεν ξέρουν πόσο άσχημα είναι και στολίζονται με στρας από ματαιόδοξες μανικιουρίστ.
τα χέρια γύρω από παιδικούς λαιμούς και τα παιδικά χέρια γεμάτα κόλλα ουχου και στεγνά κεριά το πάσχα στην ανάσταση. χέρια με δάχτυλα μπλεγμένα σε ποτέ-χτενισμένα μαλλιά και δάχτυλα βουτηγμένα στα σιρόπια σε χέρια λαίμαργων αγοριών.
χέρια μέσα σε χέρια. μέσα σε γάντια από μετάξι ή μαλλί. χέρια που δείχνουν με δάχτυλα γεμάτα αίματα. χέρια ενεργά πάνω σε πλρηκτρολόγια και ραπτομηχανές.
χέρια αγορίών ή κοριτσιών.
χέρια. ζευγάρια χεριων. με δέκα δάχτυλα και περήφανους ιδιοκτήτες.
τα χέρια τα απαλά των μητέρων και τα σκληραγωγημένα των χειρωνακτών. τα τρεμάμενα των αυτόχειρων και τα βεβαια των επιχειρηματικών χειραψειών. τα χέρια που έχουν κοντά δάχτυλα που καταλήγουν σε χοντρά μπράτσα και παχουλά πρόσωπα. εκείνα τα χέρια με τα δαχτυλίδια στα δάχτυλα και τα βραχιόλια στου καρπούς.
τα χέρια με τα φαγωμένα νύχια και τα λερωμένα με μπογιές και τέμπερες. αυτά των ζωγραφων. τα χέρια που δεν ξέρουν πόσο άσχημα είναι και στολίζονται με στρας από ματαιόδοξες μανικιουρίστ.
τα χέρια γύρω από παιδικούς λαιμούς και τα παιδικά χέρια γεμάτα κόλλα ουχου και στεγνά κεριά το πάσχα στην ανάσταση. χέρια με δάχτυλα μπλεγμένα σε ποτέ-χτενισμένα μαλλιά και δάχτυλα βουτηγμένα στα σιρόπια σε χέρια λαίμαργων αγοριών.
χέρια μέσα σε χέρια. μέσα σε γάντια από μετάξι ή μαλλί. χέρια που δείχνουν με δάχτυλα γεμάτα αίματα. χέρια ενεργά πάνω σε πλρηκτρολόγια και ραπτομηχανές.
χέρια αγορίών ή κοριτσιών.
χέρια. ζευγάρια χεριων. με δέκα δάχτυλα και περήφανους ιδιοκτήτες.
Σάββατο 21 Αυγούστου 2010
Ποικιλία ψαρικών
Η ελληνική φιλοξενία δεν είναι φιλοξενία είναι πρηξοξενία. Ο έλληνας δεν είναι φιλόξενος είναι μαλάκας εγωιστής που απλά θέλει να του χρωστάς. Γιατί αυτός ήδη χρωστάει παντού. Και επ αυτού αντίρηση δε δέχομαι.
<<
-Φάε ένα καλαμαράκι Ξένια μου;
-Δε θέλω ευχαριστώ, πίνω καφέ τωρα, σε λιγάκι. Μόλις ξυπνησα άλλωστε.
-[…]
-Ξένια δε θα προλάβεις να φας τίποτα έτσι όπως πας.
-δεν πειράζει, άλλωστε πίνω τον καφέ μου ακόμα.
-[…]
-Ξένια το χταπόδι είναι πολύ καλό, δοκίμασε.
-…
-Φάε ρε Ξένια λίγο ντοματούλα, είναι ντόπια. Ελα φάε…
-… ..
-Ωραία δε φάγαμε ε; ε Ξένια; Καλά δεν ήταν; Χαχαχαχαχαχαχαχ
-… .
-Λοιπόν, Ξένια με τι ασχολείσαι; Τι δουλεια κάνεις;
-άντε γαμήσου καριόλη. γαμω το κεφάλι σου μαλακαντρεα. βαλε το καλαμαρι στη μυτη σου και τη γαριδα στον κωλο σου. πουστη καφρε ελληνα.
>>
Η Ξένια, άνοιξε το γιλέκο της, ενεργοποίησε το μηχανισμό και μειδίασε μπρος στα τρομοκρατημένα βλέμματα των οικοδεσποτών της.
Επιτέλους βρήκε την ησυχία της. Και οι ντόπιοι το δημιουργό τους.
<<
-Φάε ένα καλαμαράκι Ξένια μου;
-Δε θέλω ευχαριστώ, πίνω καφέ τωρα, σε λιγάκι. Μόλις ξυπνησα άλλωστε.
-[…]
-Ξένια δε θα προλάβεις να φας τίποτα έτσι όπως πας.
-δεν πειράζει, άλλωστε πίνω τον καφέ μου ακόμα.
-[…]
-Ξένια το χταπόδι είναι πολύ καλό, δοκίμασε.
-…
-Φάε ρε Ξένια λίγο ντοματούλα, είναι ντόπια. Ελα φάε…
-… ..
-Ωραία δε φάγαμε ε; ε Ξένια; Καλά δεν ήταν; Χαχαχαχαχαχαχαχ
-… .
-Λοιπόν, Ξένια με τι ασχολείσαι; Τι δουλεια κάνεις;
-άντε γαμήσου καριόλη. γαμω το κεφάλι σου μαλακαντρεα. βαλε το καλαμαρι στη μυτη σου και τη γαριδα στον κωλο σου. πουστη καφρε ελληνα.
>>
Η Ξένια, άνοιξε το γιλέκο της, ενεργοποίησε το μηχανισμό και μειδίασε μπρος στα τρομοκρατημένα βλέμματα των οικοδεσποτών της.
Επιτέλους βρήκε την ησυχία της. Και οι ντόπιοι το δημιουργό τους.
Τρίτη 17 Αυγούστου 2010
Καλοκαίρι. 2010.list#2
• Αυτό το καλοκαίρι που δεν τελείωσε ακόμα, ήταν καλύτερο από το προηγούμενο. Δε με κλέψανε, δε μου χάλασε το μαγιό και δεν έπαθα λάστιχο.
• Το επόμενο καλοκαίρι που δεν ξεκίνησε ακόμα θα είναι καλύτερο από το φετινό που δεν τελείωσε ακόμα γιατί δεν θα χαρίσω όλα μου τα λεφτά στη blue star ferries. Θα τα χαρίσω αλλού. Τώρα ξέρω. Πρόγραμμα για το επόμενο μισάωρο και μόνο. Και μόνο.
• Αυτό το καλοκαίρι που δεν τελείωσε ακόμα απομυθοποίησα τους αποχαιρετισμούς και τον εαυτό μου. Ούτε οι πρώτοι είναι τελεσίδικοι, ούτε ο τελευταίος είναι αξιόπιστος.
• Επίσης αυτό το καλοκαίρι που είναι καλύτερο από το προηγούμενο έμαθα πως ένα ζευγάρι χαμένα κλειδιά δε σε πτοεί, ακόμα και αν ο θεός ο ίδιος τα έχει πάρει και τα έχει κρύψει 3 μέτρα κάτω από την άμμο ενός άλλου νησιού που ποτέ δεν έχεις πάει και τα έχει βάψει και φούξια και τους έχει δώσει και άλλο όνομα ώστε να μην απαντάνε όταν τα φωνάζεις. Αμα θες θα τα βρείς.
• Αυτό το καλοκαίρι αγάπησα τους καλοκαιρινούς φίλους και επιβεβαίωσα τις απόψεις μου για τους άλλους τους «κανονικούς» φίλους.
• Αυτό το καλοκαίρι που ήταν ο ορισμός του μηδενικού ή αποτυχημένου προγραμματισμού αποφάσισα πως δε θα μοιάζει με το επόμενο το οποίο θα είναι το καλοκαίρι που θα κάνω το route 66 και θα έχω προγραμματίσει με χρονοδιακόπτη ακόμα και το χέσιμο. Δε μαθαίνω με τίποτα.
• Αυτό το καλοκαίρι άνοιξαν και θα κλείσουν πολλές εκκρεμότητες.
• Το επόμενο καλοκαίρι που δεν ξεκίνησε ακόμα θα είναι καλύτερο από το φετινό που δεν τελείωσε ακόμα γιατί δεν θα χαρίσω όλα μου τα λεφτά στη blue star ferries. Θα τα χαρίσω αλλού. Τώρα ξέρω. Πρόγραμμα για το επόμενο μισάωρο και μόνο. Και μόνο.
• Αυτό το καλοκαίρι που δεν τελείωσε ακόμα απομυθοποίησα τους αποχαιρετισμούς και τον εαυτό μου. Ούτε οι πρώτοι είναι τελεσίδικοι, ούτε ο τελευταίος είναι αξιόπιστος.
• Επίσης αυτό το καλοκαίρι που είναι καλύτερο από το προηγούμενο έμαθα πως ένα ζευγάρι χαμένα κλειδιά δε σε πτοεί, ακόμα και αν ο θεός ο ίδιος τα έχει πάρει και τα έχει κρύψει 3 μέτρα κάτω από την άμμο ενός άλλου νησιού που ποτέ δεν έχεις πάει και τα έχει βάψει και φούξια και τους έχει δώσει και άλλο όνομα ώστε να μην απαντάνε όταν τα φωνάζεις. Αμα θες θα τα βρείς.
• Αυτό το καλοκαίρι αγάπησα τους καλοκαιρινούς φίλους και επιβεβαίωσα τις απόψεις μου για τους άλλους τους «κανονικούς» φίλους.
• Αυτό το καλοκαίρι που ήταν ο ορισμός του μηδενικού ή αποτυχημένου προγραμματισμού αποφάσισα πως δε θα μοιάζει με το επόμενο το οποίο θα είναι το καλοκαίρι που θα κάνω το route 66 και θα έχω προγραμματίσει με χρονοδιακόπτη ακόμα και το χέσιμο. Δε μαθαίνω με τίποτα.
• Αυτό το καλοκαίρι άνοιξαν και θα κλείσουν πολλές εκκρεμότητες.
Καλοκαίρι. 2010.list#1
1. Πάγος ή Αντίπαγος; Ε Αντίπαγος.
2. βίκυ ή ασπρονήσι; Ε ασπρονήσι
3. αγόρια ή κορίτσια; Χμ….
4. σερφ ή kite; Ε θέλει και ρώτημα;
5. vogue ή lucky; Ούτε αυτό θέλει ρώτημα.
6. τηλέφωνα ή sms, γραμματα ή emails, κουβέντα ή βλέμματα; ΤΊΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΥ ΓΑΜΩ.
7. λίγη ησυχία.
8. ΚΟΡΡΕΣ σε όλα μας
9. Τζούμας στο ραδιόφωνο ή στο βιβλίο; Ε στο ραδιόφωνο.
10. divine comedy και the coasters. Στο repeat.
11. lemon drop ή παγωτό αμύγδαλο φουντουκι; Lemon drop.
12. lemon drop ή παγωτό αμύγδαλο φουντουκι; παγωτό αμύγδαλο φουντουκι
13. νύχια μπλέ ή κόκκινα; Tough call...
2. βίκυ ή ασπρονήσι; Ε ασπρονήσι
3. αγόρια ή κορίτσια; Χμ….
4. σερφ ή kite; Ε θέλει και ρώτημα;
5. vogue ή lucky; Ούτε αυτό θέλει ρώτημα.
6. τηλέφωνα ή sms, γραμματα ή emails, κουβέντα ή βλέμματα; ΤΊΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΥ ΓΑΜΩ.
7. λίγη ησυχία.
8. ΚΟΡΡΕΣ σε όλα μας
9. Τζούμας στο ραδιόφωνο ή στο βιβλίο; Ε στο ραδιόφωνο.
10. divine comedy και the coasters. Στο repeat.
11. lemon drop ή παγωτό αμύγδαλο φουντουκι; Lemon drop.
12. lemon drop ή παγωτό αμύγδαλο φουντουκι; παγωτό αμύγδαλο φουντουκι
13. νύχια μπλέ ή κόκκινα; Tough call...
Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
της ζωής οι μικρές χαρές.
της ζωής οι μικρές χαρές ειναι πολλές
αλλα ειναι μικρες
ειναι ζωτικά σημαντικές
αλλά πάντα υποδεέστερες από τις άλλες
τις μεγάλες.
και ειναι αυτές:
1. να γυρνάς σπίτι σου απο τη δουλειά πριν κλείσει το σουπερ μαρκετ της γειτονιάς
2. να πετυχαίνες με τελειότητα και ακρίβεια χειρούργου το σχέδιο δολοφονίας του αφεντικού σου
3. ο ένας καλός χορός στους 30 που θα ρίξεις ένα βράδυ
4. το καρπουζι τον αυγουστο
5. το πολύ πρωινο ξυπνημα στις διακοπές
6. τα κοπλιμέντα από κορίτσια σε κορίτσια
7. το καλοκαίρι
8. η απόλυση το μήνα ιούνιο
9. η απόλυση το μήνα ιούλιο
10. τα σκανδιναβικά σταβρόλεξα
11. οι πέμπτες.
12. to aircondition.
13. το δίπλωμα οδήγησης
αλλα ειναι μικρες
ειναι ζωτικά σημαντικές
αλλά πάντα υποδεέστερες από τις άλλες
τις μεγάλες.
και ειναι αυτές:
1. να γυρνάς σπίτι σου απο τη δουλειά πριν κλείσει το σουπερ μαρκετ της γειτονιάς
2. να πετυχαίνες με τελειότητα και ακρίβεια χειρούργου το σχέδιο δολοφονίας του αφεντικού σου
3. ο ένας καλός χορός στους 30 που θα ρίξεις ένα βράδυ
4. το καρπουζι τον αυγουστο
5. το πολύ πρωινο ξυπνημα στις διακοπές
6. τα κοπλιμέντα από κορίτσια σε κορίτσια
7. το καλοκαίρι
8. η απόλυση το μήνα ιούνιο
9. η απόλυση το μήνα ιούλιο
10. τα σκανδιναβικά σταβρόλεξα
11. οι πέμπτες.
12. to aircondition.
13. το δίπλωμα οδήγησης
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Ζέλιγκ
κοιτάζεται στον καθρέφτη κάθε βράδυ που γυρνάει σπίτι. κάθε μέρα αφιερώνει χρόνο στην παρακολούθηση και παρατήρηση του εαυτού της. σπαταλάει ώρες στην αποστήθιση της εικόνας του προσώπου της. πολλές ώρες και πολλές σκέψεις και πολύς παιδεμός στην κατανόηση της δομής του προσώπου της ώστε να μην εκπλήσσεται κάθε φορά που αντικατοπτρίζεται το είδωλό της στα τζάμια των αυτοκινήτων. 23 χρόνια κοιτάζεται και 23 χρόνια περιμένει κάτι άλλο να δεί. σα να μην ταιριάζει το έξω με το μέσα. σαν η εικόνα της να θέλει να ανήκει κάπου αλλού. ή σαν εκείνη να θέλει να μοιάζει αλλιώς. πιο όμορφη εικόνα, ή πιο άσχημη προσωπικότητα. αλλιώς δε θα υπάρξει ποτέ ισορροπία. πάντα θα σοκάρεται από την ασχήμια της και πάντα θα εντυπωσιάζεται από την γενναιοδωρία της.
θα γίνει αυτό που πραγματικά είναι. θα γίνει ο Ζέλιγκ του ίδιου της του εαυτού. Αυτή είναι η λύση. Αυτό θα τη γλιτώσει από την ψυχοπαθολογία του ασύμβατου, εικόνας και προσδοκίας.
Έντονα χείλη, έντονα φρύδια, γεμάτα μάγουλα, μεγάλη μύτη, πρόσωπο χωρίς φύλο.
Όταν νιώθει άσχημη, το μόνο που μπορεί να την επαναφέρει είναι η ακόμα περισσότερη ασχήμια. Η επιλογή της ασχήμιας και του τερατόμορφου. Η προσπάθεια της ομορφιάς είναι τόσο μάταιη που καταντά ντροπή.
Η αποδοχή. Η αποδοχή. Αυτό είναι που χρειάζεται. Την αποδοχή. Θα χρειαστούν πολλές ώρες μπροστά στον καθρέφτη και τα τζάμια των αυτοκινήτων. Θα χρειαστούν πολλές γκριμάτσες για να την κρύψουν και πολλά αστεία για να τους ξεγελάσουν.
Θα το πετύχει όμως. Γύρω στα 50 της θα κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, θα προσπαθήσει να φανταστεί πως είναι να αποκτάς ρυτίδες από το γέλιο, αλλα δεν θα τα καταφέρει, θα έχει ξεχάσει και θα έχει παγώσει. Θα στεναχωρεθεί πολύ από αυτό αλλα θα παρηγορηθεί όταν δεί πως δείχνει ακόμα νέα.
Τότε, και μόνο τότε θα αποδεχθεί την μη-αποδοχή. Απλά βρέθηκε η λάθος ψυχή σε λάθος σώμα. Θα περιμένει την επόμενη ζωή να ζήσει ως της πρέπει.
------------------
Είχε τόση άρνηση στις καλές κουβέντες. Ποτέ δεν πίστεψε κανένα γιατί κανένας δε της είπε πόσο μη-όμορφη δεν ήταν. Η μόνη εικόνα ήταν η δική της εικόνα. Ίσως έτσι εξηγείτο η εικόνα της, ήταν και ακόμα είναι εγωίστρια, και ισχυρογνώμων. Οι γνώμες των άλλων είναι φασαρία στα αυτιά της και ένα βουητό στις σκέψεις της.
Φυσικά και προτιμάει και επιλέγει την άγνοια από την διαφορετική γνώση. Σα να γεννήθηκε με όλη τη γνώση και γνώμη που χρειάζεται. Σαν όλοι οι άλλοι να είναι διακοσμητικοί στη ζωή της. Γι αυτό και περνάει τόσο χρόνο μόνη της και θα θελε και άλλο να περνάει μόνη της αλλά δε την αφήνουν οι υποχρεώσεις. Οι υποχρεώσεις οι φιλικές. Γιατί οπουδήποτε αλλού είναι πραγματικά μόνη, αρκεί να μην είχαν όλοι οι άλλοι την εμμονή να τη ρωτάνε «τι έχεις; Δεν είσαι καλά;» «καλά είμαι. Θα μπορούσες να με αφήσεις ήσυχη; Δε με ενοχλείς, αρκεί να μη μου μιλάς, κάνε μου απλά παρέά και αν πνιγώ όπως πίνω το κρασί μου θα βγάλω κραυγή και θα το καταλάβεις ώστε να προλάβεις να με σώσεις».
Τόση απέχθεια. Τόση απέχθεια και τέτοιος σνομπισμός ούτε το ίδιο το παλάτι.
-------------
Και η σημερινή μέρα στη δουλειά ήταν μια χαμένη μέρα στη ζωή. Και η σημερινή μέρα στη ζωή ήταν μια ακόμα μέρα στη δουλειά.
Νιώθει τόσο μόνη της που δεν αισθάνεται πια τίποτα. Το πρόσωπό της έχει παγώσει. Παγωμένο πρόσωπο βλέπει κάθε μέρα στον καθρέφτη και κάθε βράδυ μουδιασμένη πέφτει στο κρεβάτι. Είναι τόσο μελό όλες αυτές οι σκέψεις της και σιχαίνεται την ίδια τη φαντασία που δεν μπορεί να γλιτώσει από τη μιζέρια που το πρόσωπό της τη φέρνει.
θα γίνει αυτό που πραγματικά είναι. θα γίνει ο Ζέλιγκ του ίδιου της του εαυτού. Αυτή είναι η λύση. Αυτό θα τη γλιτώσει από την ψυχοπαθολογία του ασύμβατου, εικόνας και προσδοκίας.
Έντονα χείλη, έντονα φρύδια, γεμάτα μάγουλα, μεγάλη μύτη, πρόσωπο χωρίς φύλο.
Όταν νιώθει άσχημη, το μόνο που μπορεί να την επαναφέρει είναι η ακόμα περισσότερη ασχήμια. Η επιλογή της ασχήμιας και του τερατόμορφου. Η προσπάθεια της ομορφιάς είναι τόσο μάταιη που καταντά ντροπή.
Η αποδοχή. Η αποδοχή. Αυτό είναι που χρειάζεται. Την αποδοχή. Θα χρειαστούν πολλές ώρες μπροστά στον καθρέφτη και τα τζάμια των αυτοκινήτων. Θα χρειαστούν πολλές γκριμάτσες για να την κρύψουν και πολλά αστεία για να τους ξεγελάσουν.
Θα το πετύχει όμως. Γύρω στα 50 της θα κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, θα προσπαθήσει να φανταστεί πως είναι να αποκτάς ρυτίδες από το γέλιο, αλλα δεν θα τα καταφέρει, θα έχει ξεχάσει και θα έχει παγώσει. Θα στεναχωρεθεί πολύ από αυτό αλλα θα παρηγορηθεί όταν δεί πως δείχνει ακόμα νέα.
Τότε, και μόνο τότε θα αποδεχθεί την μη-αποδοχή. Απλά βρέθηκε η λάθος ψυχή σε λάθος σώμα. Θα περιμένει την επόμενη ζωή να ζήσει ως της πρέπει.
------------------
Είχε τόση άρνηση στις καλές κουβέντες. Ποτέ δεν πίστεψε κανένα γιατί κανένας δε της είπε πόσο μη-όμορφη δεν ήταν. Η μόνη εικόνα ήταν η δική της εικόνα. Ίσως έτσι εξηγείτο η εικόνα της, ήταν και ακόμα είναι εγωίστρια, και ισχυρογνώμων. Οι γνώμες των άλλων είναι φασαρία στα αυτιά της και ένα βουητό στις σκέψεις της.
Φυσικά και προτιμάει και επιλέγει την άγνοια από την διαφορετική γνώση. Σα να γεννήθηκε με όλη τη γνώση και γνώμη που χρειάζεται. Σαν όλοι οι άλλοι να είναι διακοσμητικοί στη ζωή της. Γι αυτό και περνάει τόσο χρόνο μόνη της και θα θελε και άλλο να περνάει μόνη της αλλά δε την αφήνουν οι υποχρεώσεις. Οι υποχρεώσεις οι φιλικές. Γιατί οπουδήποτε αλλού είναι πραγματικά μόνη, αρκεί να μην είχαν όλοι οι άλλοι την εμμονή να τη ρωτάνε «τι έχεις; Δεν είσαι καλά;» «καλά είμαι. Θα μπορούσες να με αφήσεις ήσυχη; Δε με ενοχλείς, αρκεί να μη μου μιλάς, κάνε μου απλά παρέά και αν πνιγώ όπως πίνω το κρασί μου θα βγάλω κραυγή και θα το καταλάβεις ώστε να προλάβεις να με σώσεις».
Τόση απέχθεια. Τόση απέχθεια και τέτοιος σνομπισμός ούτε το ίδιο το παλάτι.
-------------
Και η σημερινή μέρα στη δουλειά ήταν μια χαμένη μέρα στη ζωή. Και η σημερινή μέρα στη ζωή ήταν μια ακόμα μέρα στη δουλειά.
Νιώθει τόσο μόνη της που δεν αισθάνεται πια τίποτα. Το πρόσωπό της έχει παγώσει. Παγωμένο πρόσωπο βλέπει κάθε μέρα στον καθρέφτη και κάθε βράδυ μουδιασμένη πέφτει στο κρεβάτι. Είναι τόσο μελό όλες αυτές οι σκέψεις της και σιχαίνεται την ίδια τη φαντασία που δεν μπορεί να γλιτώσει από τη μιζέρια που το πρόσωπό της τη φέρνει.
ευχαριστώ. παρακαλώ.
σας παρακαλώ, αν με ακούτε, μη μου μιλάτε. το εννοώ.
μη με ρωτάτε και μη μου μιλάτε. κάντε πως δεν υπάρχω.
όταν περνάω μη γυρνάτε το κεφάλι ούτε να κλίνετε το σώμα.
μη μου μιλάτε σας παρακαλώ. και μη με ρωτάτε.
δείξτε αδιάφοροι και μόνο έτσι θα καταλάβω ότι δεν είστε.
σας παρακαλώ μη.
μου.
μιλάτε.
αν μ αγαπάτε. και αν με ακούτε.
μη μου μιλάτε.
ευχαριστώ.
μη με ρωτάτε και μη μου μιλάτε. κάντε πως δεν υπάρχω.
όταν περνάω μη γυρνάτε το κεφάλι ούτε να κλίνετε το σώμα.
μη μου μιλάτε σας παρακαλώ. και μη με ρωτάτε.
δείξτε αδιάφοροι και μόνο έτσι θα καταλάβω ότι δεν είστε.
σας παρακαλώ μη.
μου.
μιλάτε.
αν μ αγαπάτε. και αν με ακούτε.
μη μου μιλάτε.
ευχαριστώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
