Ποικιλία ψαρικών

Η ελληνική φιλοξενία δεν είναι φιλοξενία είναι πρηξοξενία. Ο έλληνας δεν είναι φιλόξενος είναι μαλάκας εγωιστής που απλά θέλει να του χρωστάς. Γιατί αυτός ήδη χρωστάει παντού. Και επ αυτού αντίρηση δε δέχομαι.

<<
-Φάε ένα καλαμαράκι Ξένια μου;
-Δε θέλω ευχαριστώ, πίνω καφέ τωρα, σε λιγάκι. Μόλις ξυπνησα άλλωστε.
-[…]
-Ξένια δε θα προλάβεις να φας τίποτα έτσι όπως πας.
-δεν πειράζει, άλλωστε πίνω τον καφέ μου ακόμα.
-[…]
-Ξένια το χταπόδι είναι πολύ καλό, δοκίμασε.
-…
-Φάε ρε Ξένια λίγο ντοματούλα, είναι ντόπια. Ελα φάε…
-… ..
-Ωραία δε φάγαμε ε; ε Ξένια; Καλά δεν ήταν; Χαχαχαχαχαχαχαχ
-… .
-Λοιπόν, Ξένια με τι ασχολείσαι; Τι δουλεια κάνεις;
-άντε γαμήσου καριόλη. γαμω το κεφάλι σου μαλακαντρεα. βαλε το καλαμαρι στη μυτη σου και τη γαριδα στον κωλο σου. πουστη καφρε ελληνα.

>>

Η Ξένια, άνοιξε το γιλέκο της, ενεργοποίησε το μηχανισμό και μειδίασε μπρος στα τρομοκρατημένα βλέμματα των οικοδεσποτών της.
Επιτέλους βρήκε την ησυχία της. Και οι ντόπιοι το δημιουργό τους.