Αγαπημένε Άγιε Βασίλη,
Θα χεις πήξει φαντάζομαι. Εδώ θέλει ακόμα 2 ώρες για να αλλάξει ο χρόνος και να πάμε πάλι από την αρχή – λες και περνάμε καλά και θέλουμε ξανά και ξανά – αλλά νομίζω πιο ‘κεί έχει αλλάξει ήδη ο χρόνος οπότε έχεις ξεμπερδέψει με τα περισσότερα κακομαθημένα και σου έχει μείνει η αφρόκρεμα του κωλόπαιδου, εδώ στην Ελλάδα.
Δε θα σε απασχολήσω πολύ, ήθελα απλά να δω αν είσαι καλά και αν θα μου φέρεις όλα αυτά που σου ζήτησα. Και αν προλαβαίνω θέλω να σου ζητήσω και ένα λαπτοπ γιατι το αυτό που έχω κάνει σαν χαλασμένο καρμπυρατερ μια κάποιας γαλαζιας mustang. Δηλαδή αν γίνεται να θυσιάσεις κάτι από τα άλλα, πχ την επιλογή «παγκόσμια ειρήνη» για ξεκάρφωμα το πα άλλωστε, γιατί ένα λαπτοπ είναι πολύ χρήσιμο και αναγκαίο, τώρα ειδικά που θα μου ζητήσουν και οι εκδόσεις οξύ να γράψω την αυτοβιογραφία μου, ε; Άγιε Βασίλη;
Επίσης για να σου επιβεβαιώσω τις φήμες ότι είμαι ένας άγγελος πεσμένος στη γη θα σου αφήσω 2 μελομακάρονα, 2 τοστ με γαλοπούλα και τυρί, ένα ποτήρι κατσικίσιο γάλα, ένα πορτοκάλι καθαρισμένο – γιατί φίλε τη χρειάζεσαι τη βιταμίνη – και ένα σκούφο που μου περισσεύει για όταν έρθεις, έτσι μωρέ, για να νιώσεις ευπρόσδεκτος.
Αν δεν έχεις μαζί σου όλα όσα σου ζήτησα και έχεις τα μισά, δεν πειράζει, έλα εσύ απλά μη τα φας όλα όσα θα σου αφήσω, άστα να τα φάει ο μπαμπάς μου που αυτός σίγουρα θα μου τα φέρει.
Αν πάλι δεν έχεις να μου φέρεις παρά μόνο ένα – δύο από τα λιγοστά που σου ζήτησα τότε πάλι έλα, και πάλι δεν πειράζει αρκεί το ένα από αυτά να είναι η μπλούζα (δηλαδή του πούστη).
Αν πάλι δεν έχεις τίποτα από αυτά που σου ζήτησα, τότε έλα φίλε μου Άγιε Βασίλη και θα σε περιμένω στη γωνία…μαλάκα.
Τέλος θέλω να σου ευχηθώ καλή πρωτοχρονιά, το 2010 να είναι η χρονιά σου (αν είσαι υδροχόος τότε σίγουρα θα είναι), και είθε να αναγνωριστεί η συμβολή σου στην ευτυχία όλων μας και να πάψουν να σε βρίζουν έτσι αδιάκριτα κακομαθημένα από όλο τον κόσμο και σε όλες τις γλώσσες.
Σ αγαπάω, αν και είσαι χοντρός και φοράς μονίμως τα ίδια ρούχα…pathetic dude...
Η φίλη σου η ανθή.
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
σαντα-λεταα-3
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
Με λένε Ιησού, είμαι 33 και είμαι από τη Ναζαρέτ της Ιουδαίας. Ίσως να με έχεις ακουστά. Έχουν γράψει και έχουν πει πολλά για μένα. Τα μισά από αυτά ωστόσο ισχύουν απλά ξέρεις έτυχε να σκάσω μύτη στον κόσμο σε μια περίοδο που ψάχναν για μέντορες, και το θεατριλίκι το χα μέσα μου από παιδί, και έτσι και έπιασε το κόλπο περί θαυμάτων και άλλων τέτοιων κόλπων.
Αλλά δεν επικοινωνώ μαζί σου για να σου πω για ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα. Αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα για μένα. Θέλω να κάνω μια καινούρια αρχή. Το βάρος του Μεσσία και η ευθύνη του σωτήρα της ανθρωπότητας με καταδιώκει. Θέλω να ζήσω τη ζωή ενός φυσιολογικού ανθρώπου, ενός μέσου δημοσίου υπαλλήλου χαμένου στη ελληνική γραφειοκρατία, έστω τη ζωή ενός φρουρού της σωματοφυλακής της Βασίλισσας, ή στη χειρότερη τη ζωή ενός σου-σεφ στο Τόκιο.
Θέλω μια καινούρια ταυτότητα, καινούριο διαβατήριο, φάτσα με γυαλιά μυωπίας, στραβοχυμένο σωματότυπο, σωματικά ελαττώματα, το ένα πόδι κοντύτερο του άλλου, προβληματική παιδική ηλικία, υπερκινητική εφηβεία, χωρισμένους γονείς, απέχθεια για τα γράμματα, επιδόσεις στο ποδόσφαιρο, μηχανάκι στα 15, κακές παρέες, γιαγιά από την Πόλη, αλλεργίες, έρωτες χωρίς ανταπόκριση και κυρίως θέλω και επιθυμώ διακαώς να είμαι μέλος της ΚΝΕ και μαρξιστής λενινιστής από το γυμνάσιο κιόλας.
Μπορείς να με βοηθήσεις να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα; Να γίνω ένα με το πλήθος και να ξεκουραστώ από όλη αυτή τη δημοσιότητα; Να περπατάω στο δρόμο και να μη μου ζητάνε θαύματα και ψάρια και ψωμιά.
Ωραία ήταν όλα αυτά, όσο κράτησαν, αλλά τώρα θέλω να κάνω οικογένεια, παιδιά και εγγόνια. Να γεράσω και να πεθάνω ευτυχισμένος και ελεύθερος δεσμεύσεων στην ανθρωπότητα για Δευτέρες Παρουσίες και τέτοιες μπούρδες. Άλλωστε και αυτό ακόμα ένα κόλπο ήταν, ακόμα μια φαεινή ιδέα του πατέρα μου, κλασικό τρυκ διαφημιστή να κρατήσει τον θεατή σε αγωνία για τη συνέχεια.
Εγώ δεν ήθελα τίποτα από όλα αυτά, αλλά όταν είσαι μικρός δεν ξέρεις. Μεγάλωσα και έμαθα. Και τώρα που έμαθα θέλω όλα τα παραπάνω.
Τέλος, φίλε μου Βασίλη, ελπίζω να με βοηθήσεις να ζήσω τη μικροαστική ζωή που αποζητώ και να μην ξεχνάς πως ότι είσαι το οφείλεις σε μένα. Ε;
Με αγάπη
Κώστας (το ‘πιασες;) Κώστας.
Με λένε Ιησού, είμαι 33 και είμαι από τη Ναζαρέτ της Ιουδαίας. Ίσως να με έχεις ακουστά. Έχουν γράψει και έχουν πει πολλά για μένα. Τα μισά από αυτά ωστόσο ισχύουν απλά ξέρεις έτυχε να σκάσω μύτη στον κόσμο σε μια περίοδο που ψάχναν για μέντορες, και το θεατριλίκι το χα μέσα μου από παιδί, και έτσι και έπιασε το κόλπο περί θαυμάτων και άλλων τέτοιων κόλπων.
Αλλά δεν επικοινωνώ μαζί σου για να σου πω για ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα. Αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα για μένα. Θέλω να κάνω μια καινούρια αρχή. Το βάρος του Μεσσία και η ευθύνη του σωτήρα της ανθρωπότητας με καταδιώκει. Θέλω να ζήσω τη ζωή ενός φυσιολογικού ανθρώπου, ενός μέσου δημοσίου υπαλλήλου χαμένου στη ελληνική γραφειοκρατία, έστω τη ζωή ενός φρουρού της σωματοφυλακής της Βασίλισσας, ή στη χειρότερη τη ζωή ενός σου-σεφ στο Τόκιο.
Θέλω μια καινούρια ταυτότητα, καινούριο διαβατήριο, φάτσα με γυαλιά μυωπίας, στραβοχυμένο σωματότυπο, σωματικά ελαττώματα, το ένα πόδι κοντύτερο του άλλου, προβληματική παιδική ηλικία, υπερκινητική εφηβεία, χωρισμένους γονείς, απέχθεια για τα γράμματα, επιδόσεις στο ποδόσφαιρο, μηχανάκι στα 15, κακές παρέες, γιαγιά από την Πόλη, αλλεργίες, έρωτες χωρίς ανταπόκριση και κυρίως θέλω και επιθυμώ διακαώς να είμαι μέλος της ΚΝΕ και μαρξιστής λενινιστής από το γυμνάσιο κιόλας.
Μπορείς να με βοηθήσεις να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα; Να γίνω ένα με το πλήθος και να ξεκουραστώ από όλη αυτή τη δημοσιότητα; Να περπατάω στο δρόμο και να μη μου ζητάνε θαύματα και ψάρια και ψωμιά.
Ωραία ήταν όλα αυτά, όσο κράτησαν, αλλά τώρα θέλω να κάνω οικογένεια, παιδιά και εγγόνια. Να γεράσω και να πεθάνω ευτυχισμένος και ελεύθερος δεσμεύσεων στην ανθρωπότητα για Δευτέρες Παρουσίες και τέτοιες μπούρδες. Άλλωστε και αυτό ακόμα ένα κόλπο ήταν, ακόμα μια φαεινή ιδέα του πατέρα μου, κλασικό τρυκ διαφημιστή να κρατήσει τον θεατή σε αγωνία για τη συνέχεια.
Εγώ δεν ήθελα τίποτα από όλα αυτά, αλλά όταν είσαι μικρός δεν ξέρεις. Μεγάλωσα και έμαθα. Και τώρα που έμαθα θέλω όλα τα παραπάνω.
Τέλος, φίλε μου Βασίλη, ελπίζω να με βοηθήσεις να ζήσω τη μικροαστική ζωή που αποζητώ και να μην ξεχνάς πως ότι είσαι το οφείλεις σε μένα. Ε;
Με αγάπη
Κώστας (το ‘πιασες;) Κώστας.
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009
σαντα-λεταα-2
Κύριε Άγιε Βασίλη,
Με λένε Κώστα και είμαι 10 χρονών. Πάω στην Πέμπτη δημοτικού στο 8ο δημοτικό σχολείο Περιστερίου. Δασκάλα μου είναι η κα Ιωάννα και διπλανός μου στο θρανίο είναι ο Πέτρος. Παρέα κάνω με το Σπύρο και τον Γιάννη. Ο καλύτερος μου φίλος όμως είναι ο Γιώργος που μένει στο από πάνω διαμέρισμα με τη μαμά του και τη μικρή αδερφή του την Όλγα. Το αγαπημένο μου παντελόνι είναι το κόκκινο που είναι μαλακό όταν το ακουμπάς και το πουλόβερ το γκρι που μου έφεραν ο μπαμπάς και η μαμά στη γιορτή μου.
Κατάλαβες τώρα ποιος είμαι;
Ελπίζω να έχεις καταλάβει και να μη δώσεις τα δώρα μου πάλι σε λάθος παιδί, όπως έκανες πέρυσι που αντί να πάρω εγώ το τρακτέρ και το ασθενοφόρο τα πήρε ο γιος της κας Ιωάννας που όλο τον έξυπνο μας κάνει.
Φέτος ήμουν πάρα πολύ καλό παιδί. Στον έλεγχος έχω μόνο 9 και 10 εκτός από τα καλλιτεχνικά που έχω ένα 8 αλλά γι αυτό, σε διαβεβαιώ δε φταίω εγώ αλλά η κα Πάντου που δεν αντιλαμβάνεται πως η αφαιρετικότητα και ο «συνωστισμός» σε απόλυτη συναρμονία και αντιδιαστολή αποτελούν κύριο καλλιτεχνικό ρεύμα του 20ου αιώνα.
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, λόγω και της καλής μου διαγωγής δηλαδή και της μαλακίας που έκανες πέρυσι περιμένω τα παρακάτω:
Το αυτοκίνητο του Μπατμαν και του Σουπερμαν, τον Σπαιντερμαν τον ίδιο, ένα μεγάλο γερανό, ένα τζιπ και ένα σπορ αυτοκίνητο, ένα τηλεκατευθυνόμενο φόρμουλα ένα και ένα τηλεκατευθυνόμενο αεροπλάνο, ένα σετ κατασκευών, το κάστρο του ιππότη, μια μπάλα ποδοσφαίρου και μια ρακγμπυ, ενα βρυκόλακα που να βγάζει πραγματικό αίμα, ένα ποδοσφαιράκι σαν κι αυτό που έχει ο γιος της κας Ιωάννας και τέλος θέλω να μη γίνονται πόλεμοι στον κόσμο.
Με αγάπη
Κώστας.
Με λένε Κώστα και είμαι 10 χρονών. Πάω στην Πέμπτη δημοτικού στο 8ο δημοτικό σχολείο Περιστερίου. Δασκάλα μου είναι η κα Ιωάννα και διπλανός μου στο θρανίο είναι ο Πέτρος. Παρέα κάνω με το Σπύρο και τον Γιάννη. Ο καλύτερος μου φίλος όμως είναι ο Γιώργος που μένει στο από πάνω διαμέρισμα με τη μαμά του και τη μικρή αδερφή του την Όλγα. Το αγαπημένο μου παντελόνι είναι το κόκκινο που είναι μαλακό όταν το ακουμπάς και το πουλόβερ το γκρι που μου έφεραν ο μπαμπάς και η μαμά στη γιορτή μου.
Κατάλαβες τώρα ποιος είμαι;
Ελπίζω να έχεις καταλάβει και να μη δώσεις τα δώρα μου πάλι σε λάθος παιδί, όπως έκανες πέρυσι που αντί να πάρω εγώ το τρακτέρ και το ασθενοφόρο τα πήρε ο γιος της κας Ιωάννας που όλο τον έξυπνο μας κάνει.
Φέτος ήμουν πάρα πολύ καλό παιδί. Στον έλεγχος έχω μόνο 9 και 10 εκτός από τα καλλιτεχνικά που έχω ένα 8 αλλά γι αυτό, σε διαβεβαιώ δε φταίω εγώ αλλά η κα Πάντου που δεν αντιλαμβάνεται πως η αφαιρετικότητα και ο «συνωστισμός» σε απόλυτη συναρμονία και αντιδιαστολή αποτελούν κύριο καλλιτεχνικό ρεύμα του 20ου αιώνα.
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, λόγω και της καλής μου διαγωγής δηλαδή και της μαλακίας που έκανες πέρυσι περιμένω τα παρακάτω:
Το αυτοκίνητο του Μπατμαν και του Σουπερμαν, τον Σπαιντερμαν τον ίδιο, ένα μεγάλο γερανό, ένα τζιπ και ένα σπορ αυτοκίνητο, ένα τηλεκατευθυνόμενο φόρμουλα ένα και ένα τηλεκατευθυνόμενο αεροπλάνο, ένα σετ κατασκευών, το κάστρο του ιππότη, μια μπάλα ποδοσφαίρου και μια ρακγμπυ, ενα βρυκόλακα που να βγάζει πραγματικό αίμα, ένα ποδοσφαιράκι σαν κι αυτό που έχει ο γιος της κας Ιωάννας και τέλος θέλω να μη γίνονται πόλεμοι στον κόσμο.
Με αγάπη
Κώστας.
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
σαντα-λεταα-1
Αγαπημένε μου άγιε Βασίλη,
Είμαι η Ανθή, είμαι 23 και είμαι και γαμώ τα άτομα. Γενικά είμαι αλλά το 2009 ήμουν απίστευτα καλό άτομο και ευγενέστατο πλάσμα. Για τους παραπάνω λόγους, που με κόπο τήρησα κατά τη διάρκεια του έτους θα ήθελα τα παρακάτω:
Θέλω την pixie μπλούζα της full circle. Οι επιθυμίες μου καταγράφονται με σειρά προτεραιότητας να ξέρεις. Θέλω παγκόσμια ειρήνη και οι εκδόσεις οξύ να μου προτείνουν να γράψω την αυτοβιογραφία μου. Θέλω να κερδίσω το ΛΟΤΤΟ και να μη χρειαστεί να ξαναδουλέψω ποτέ στη ζωή μου. Θέλω να πάρει ο Άρης το κύπελλο φέτος και ο Ηρακλής το πρωτάθλημα στο μπάσκετ. Στο ποδόσφαιρο αυτοσχεδίασε. Θέλω να γίνει η εβδομάδα τετραήμερο και να μοιράζουνε στο μετρό κρουασάν σταφίδας κάθε μέρα. Θέλω ένα σπίτι κοντά στο σπίτι των γονιών μου να μείνω, καινούριο και με ήδη τοποθετημένες ρετρό ταπετσαρίες αν είναι εύκολο παρακαλώ πολύ. Επίσης θέλω 4 ζευγάρια γόβες, ένα καφέ, ένα μπλε, ένα πράσινο και ένα εκρού. Με χοντρό τακούνι και να μην υπάρχουν στην Ελλάδα αν γίνεται. Στο Λονδίνο θα βρεις πιστεύω.
Επίσης θέλω να αλλάξουν μυαλό όλοι στην οικογένειά μου. Ξέρεις εσύ….
Επίσης θέλω να μην ντρέπομαι και να αρχίσω να αφήνομαι στα τερτίπια της ζωής. Επίσης θέλω να μην αγχώνομαι και να μη στενοχωριέμαι με μαλακίες. Σε αυτό δώσε βάση αν γίνεται. Δηλαδή, κάνε αυτό και τα μισά από τα παραπάνω. Θυσίασε στην τελική αν δυσκολεύεσαι να επιλέξεις την επιλογή «παγκόσμια ειρήνη», για ξεκάρφωμα το πα άλλωστε.
Εν συνεχεία, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι ίσως έχω ζητήσει περισσότερα από όσα μου αναλογούν, θέλω να σου υπενθυμίσω ότι πέρυσι και πρόπερσι δε ζήτησα τίποτα και αν ικανοποιηθούν όλα μου τα παραπάνω αιτήματα δε θα ζητήσω ούτε για τα επόμενα δύο χρόνια.
Τέλος, αν δε μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι έχεις μεγαλώσει και πρέπει να πεθάνεις για να αντικατασταθείς, σου εύχομαι από τα βάθη της ευαίσθητης καρδιάς μου να πας να γαμηθείς και εσύ και ο Ροδόλφος και όλο σας το σόι.
Με αγάπη.
Ανθή.
Είμαι η Ανθή, είμαι 23 και είμαι και γαμώ τα άτομα. Γενικά είμαι αλλά το 2009 ήμουν απίστευτα καλό άτομο και ευγενέστατο πλάσμα. Για τους παραπάνω λόγους, που με κόπο τήρησα κατά τη διάρκεια του έτους θα ήθελα τα παρακάτω:
Θέλω την pixie μπλούζα της full circle. Οι επιθυμίες μου καταγράφονται με σειρά προτεραιότητας να ξέρεις. Θέλω παγκόσμια ειρήνη και οι εκδόσεις οξύ να μου προτείνουν να γράψω την αυτοβιογραφία μου. Θέλω να κερδίσω το ΛΟΤΤΟ και να μη χρειαστεί να ξαναδουλέψω ποτέ στη ζωή μου. Θέλω να πάρει ο Άρης το κύπελλο φέτος και ο Ηρακλής το πρωτάθλημα στο μπάσκετ. Στο ποδόσφαιρο αυτοσχεδίασε. Θέλω να γίνει η εβδομάδα τετραήμερο και να μοιράζουνε στο μετρό κρουασάν σταφίδας κάθε μέρα. Θέλω ένα σπίτι κοντά στο σπίτι των γονιών μου να μείνω, καινούριο και με ήδη τοποθετημένες ρετρό ταπετσαρίες αν είναι εύκολο παρακαλώ πολύ. Επίσης θέλω 4 ζευγάρια γόβες, ένα καφέ, ένα μπλε, ένα πράσινο και ένα εκρού. Με χοντρό τακούνι και να μην υπάρχουν στην Ελλάδα αν γίνεται. Στο Λονδίνο θα βρεις πιστεύω.
Επίσης θέλω να αλλάξουν μυαλό όλοι στην οικογένειά μου. Ξέρεις εσύ….
Επίσης θέλω να μην ντρέπομαι και να αρχίσω να αφήνομαι στα τερτίπια της ζωής. Επίσης θέλω να μην αγχώνομαι και να μη στενοχωριέμαι με μαλακίες. Σε αυτό δώσε βάση αν γίνεται. Δηλαδή, κάνε αυτό και τα μισά από τα παραπάνω. Θυσίασε στην τελική αν δυσκολεύεσαι να επιλέξεις την επιλογή «παγκόσμια ειρήνη», για ξεκάρφωμα το πα άλλωστε.
Εν συνεχεία, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι ίσως έχω ζητήσει περισσότερα από όσα μου αναλογούν, θέλω να σου υπενθυμίσω ότι πέρυσι και πρόπερσι δε ζήτησα τίποτα και αν ικανοποιηθούν όλα μου τα παραπάνω αιτήματα δε θα ζητήσω ούτε για τα επόμενα δύο χρόνια.
Τέλος, αν δε μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι έχεις μεγαλώσει και πρέπει να πεθάνεις για να αντικατασταθείς, σου εύχομαι από τα βάθη της ευαίσθητης καρδιάς μου να πας να γαμηθείς και εσύ και ο Ροδόλφος και όλο σας το σόι.
Με αγάπη.
Ανθή.
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009
Διαθήκη.
Σήμερα, 16 Δεκεμβρίου του έτους 2009, ώρα 19.17 και έχουσα σώας τα φρένας συντάσω τη διαθήκη μου διατυπώνοντας την τελευταία μου βούληση.
Θέλω να αφήσω το σπίτι στο Μπακιγχάμ στην εκκλησία της Έλλάδος, το λαπ-τοπ και τη φωτογραφική μηχανή μου στο χαμόγελο του παιδιού, το σπίτι στο Λαγονήσι στον Αρκτούρο και το αμάξι μου στη WWF Ελλάς. Τα cd και τα mp3 αρχεία μου στη lindy hop κοινότητα της Αθήνας και τα ρούχα μου όλα στη Γωγώ. Τα βιβλία και τα περιοδικά μόδας μου τα αφήνω στην Εθνική Βιβλιοθήκη και τις τσάντες μου στη Τζένη. Τα μπιζού μου τα αφήνω στη Ντίνα και στην Πένυ, ενώ τα ψεύτικα λουλούδια που έχω κλέψει από το Barrio τα αφήνω στο νεκροταφείο του Αγιού Βασιλείου.
Ωστόσο, από όλα τα παραπάνω εξαιρούνται:
Το πουλόβερ με τις πέρλες, η καρφίτσα από την Αμοργό, η πουά καπιτονέ τσάντα από το soho, το μαντήλι με τα λουλούδια, η καρφίτσα πρόβατο, το νεσεσέρ με τα καβούρια, τα βραχιόλια με τις πέτρες (και τα 3), οι μαύρες γόβες από το TopShop, το FullCircle φόρεμα και η pixie μπλούζα της FullCircle, ένα βιβλίο του Camus, ένα του Salinger, η «ερωτική επιθυμία» του Wong Kar Wai, τα «σπασμένα λουλούδια» του Jarmush και το «breakfast at Tiffanny’s», το Australia των Shins και όλη η δισκογραφία του Dean Martin και των Kinks, θα ήθελα να τα πάρω μαζί μου και να μην τα αφήσω σε κανένα με το ρίσκο να μην τα εκτιμήσει ποτέ. Βέβαια κάποια από τα παραπάνω δεν τα έχω στην κατοχή μου, οπότε για όσους δεν κατάλαβαν εφόσον θα ήθελα να θαφτώ με αυτά θα ήταν καλό και σεβάσμιο προς τη σωρό μου να τα βρείτε και να με θάψετε με αυτά. Α, και τα γυαλιά ηλίου μου και το μαγιό μου.
Ακόμα μια τελευταία μου επιθυμία είναι όταν φεύγω να παίζει στην κηδεία μου nina simone και όλοι να φοράνε μαύρα, όχι λόγω πένθους αλλά κακόγουστους συνδυασμούς χρωμάτων δε θα άντεχα και στην κηδεία μου. Είδα πολλούς και υπέμεινα ακόμα περισσότερους στη προθανάτια ζωή μου.
Επίσης στην κηδεία μου θα ήθελα να μου πετάνε μαργαρίτες στον τάφο μου και όχι γαρύφαλλα και αν λόγω εποχής δεν είναι δυνατό να βρεθούν μαργαρίτες ας είναι τα γαρύφαλλα έστω ρόζ.
Επίσης θα ήθελα αν είναι δυνατόν και δεν είναι μεγάλος κόπος για όσους αγαπημένους αναλάβουν την κηδεία μου, να μη με θάψουν εκεί που ανήκω, στο νεκροταφείο του Αγ, Βασιλείου παρά αν είναι εύκολο και δεν κάνει μεγάλο κόπο, αλλά να με θάψουν στο πάστα φλώρα στη Θεσσαλονίκη ή αν έχει πεθάνει μέχρι τότε ο woody allen να με θάψουν δίπλα του αν είναι εύκολο, αλλιώς στην πάστα φλώρα.
Αυτά θέλω να γίνουν όταν πεθάνω και αν κρίνουμε από το πόσο καλό και υπέροχο άτομο είμαι στη ζωή μου αξίζω και με το παραπάνω όλα αυτά που αναφέρω και ελπίζω να βρω στη ζωή μου άτομα αρκετής ευφυΐας που να εκτιμήσουν πως τα αξίζω όλα τα παραπάνω και να τα διεκδικήσουν για πάρτη μου όταν θα έρθει η στιγμή να πάω να κάνω παρέα με πραγματικά στυλάτους τύπους όπως ο elvis και η marilyn, o cary και ο cristobal.
Με λένε Α.Π. και αυτή ήταν η διαθήκη μου.
17/12/2009
Θέλω να αφήσω το σπίτι στο Μπακιγχάμ στην εκκλησία της Έλλάδος, το λαπ-τοπ και τη φωτογραφική μηχανή μου στο χαμόγελο του παιδιού, το σπίτι στο Λαγονήσι στον Αρκτούρο και το αμάξι μου στη WWF Ελλάς. Τα cd και τα mp3 αρχεία μου στη lindy hop κοινότητα της Αθήνας και τα ρούχα μου όλα στη Γωγώ. Τα βιβλία και τα περιοδικά μόδας μου τα αφήνω στην Εθνική Βιβλιοθήκη και τις τσάντες μου στη Τζένη. Τα μπιζού μου τα αφήνω στη Ντίνα και στην Πένυ, ενώ τα ψεύτικα λουλούδια που έχω κλέψει από το Barrio τα αφήνω στο νεκροταφείο του Αγιού Βασιλείου.
Ωστόσο, από όλα τα παραπάνω εξαιρούνται:
Το πουλόβερ με τις πέρλες, η καρφίτσα από την Αμοργό, η πουά καπιτονέ τσάντα από το soho, το μαντήλι με τα λουλούδια, η καρφίτσα πρόβατο, το νεσεσέρ με τα καβούρια, τα βραχιόλια με τις πέτρες (και τα 3), οι μαύρες γόβες από το TopShop, το FullCircle φόρεμα και η pixie μπλούζα της FullCircle, ένα βιβλίο του Camus, ένα του Salinger, η «ερωτική επιθυμία» του Wong Kar Wai, τα «σπασμένα λουλούδια» του Jarmush και το «breakfast at Tiffanny’s», το Australia των Shins και όλη η δισκογραφία του Dean Martin και των Kinks, θα ήθελα να τα πάρω μαζί μου και να μην τα αφήσω σε κανένα με το ρίσκο να μην τα εκτιμήσει ποτέ. Βέβαια κάποια από τα παραπάνω δεν τα έχω στην κατοχή μου, οπότε για όσους δεν κατάλαβαν εφόσον θα ήθελα να θαφτώ με αυτά θα ήταν καλό και σεβάσμιο προς τη σωρό μου να τα βρείτε και να με θάψετε με αυτά. Α, και τα γυαλιά ηλίου μου και το μαγιό μου.
Ακόμα μια τελευταία μου επιθυμία είναι όταν φεύγω να παίζει στην κηδεία μου nina simone και όλοι να φοράνε μαύρα, όχι λόγω πένθους αλλά κακόγουστους συνδυασμούς χρωμάτων δε θα άντεχα και στην κηδεία μου. Είδα πολλούς και υπέμεινα ακόμα περισσότερους στη προθανάτια ζωή μου.
Επίσης στην κηδεία μου θα ήθελα να μου πετάνε μαργαρίτες στον τάφο μου και όχι γαρύφαλλα και αν λόγω εποχής δεν είναι δυνατό να βρεθούν μαργαρίτες ας είναι τα γαρύφαλλα έστω ρόζ.
Επίσης θα ήθελα αν είναι δυνατόν και δεν είναι μεγάλος κόπος για όσους αγαπημένους αναλάβουν την κηδεία μου, να μη με θάψουν εκεί που ανήκω, στο νεκροταφείο του Αγ, Βασιλείου παρά αν είναι εύκολο και δεν κάνει μεγάλο κόπο, αλλά να με θάψουν στο πάστα φλώρα στη Θεσσαλονίκη ή αν έχει πεθάνει μέχρι τότε ο woody allen να με θάψουν δίπλα του αν είναι εύκολο, αλλιώς στην πάστα φλώρα.
Αυτά θέλω να γίνουν όταν πεθάνω και αν κρίνουμε από το πόσο καλό και υπέροχο άτομο είμαι στη ζωή μου αξίζω και με το παραπάνω όλα αυτά που αναφέρω και ελπίζω να βρω στη ζωή μου άτομα αρκετής ευφυΐας που να εκτιμήσουν πως τα αξίζω όλα τα παραπάνω και να τα διεκδικήσουν για πάρτη μου όταν θα έρθει η στιγμή να πάω να κάνω παρέα με πραγματικά στυλάτους τύπους όπως ο elvis και η marilyn, o cary και ο cristobal.
Με λένε Α.Π. και αυτή ήταν η διαθήκη μου.
17/12/2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
