Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Τα 10 πράγματα που με ενοχλούν το περισσότερο.

γιατι αυτα που απλά με ενοχλούν σκέτο, ειναι άνω των τρις χιλίων.
Τα 10 πράγματα που με ενοχλούν εντόνως και χωρίς πολλά-πολλά ειναι τα εξής:

1. εσύ.
2. εσύ.
3. εσύ.
4. εσύ.
5. εσύ.
6. εσύ.
7. εσύ.
8. εσύ.
9. εσύ.
10. και εσύ.

και όλοι αυτοί ειναι διαφορετικά άτομα.

Νίκος Παπαδόπουλος ο 3ος.

Σηκώθηκε, σε μια κούπα έβαλε 2 κουταλιές καφέ και 2 ζάχαρη. Πήρε ένα κουταλάκι, πρόσθεσε λίγο νερό και ανακάτεψε τον καφέ. Έβαλε το μπρίκι στο γκαζάκι, το άναψε και περίμενε υπομονετικά να φουσκώσει ο καφές. Όσο περίμενε ξεφύλλιζε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο μιας εταιρείας καθαρισμού επαγγελματικών χώρων. Όταν φούσκωσε ο καφές τον έβαλε στην κούπα του. Όσο τον άφηνε να κρυώνει έκοψε 3 κομμάτια κέηκ που είχε στο ψυγείο. Το είχε φτιάξει η μητέρα του. Μόλις τα έβαλε σε ένα πιάτο, πήρε το πιάτο, τον καφέ και ένα μπουκάλι νερό και πήγε στη βεράντα να πάρει το πρωινό του.
Μόλις είχε πιεί την πρώτη γουλιά από τον καφέ του, θυμήθηκε ότι έπρεπε να πάει στο γραφείο για να τελειώσει μια λίστα που του είχε αναθέσει το Αιδοίο. Δεν σηκώθηκε αμέσως. Τέλειωσε το πρωινό του, έπλυνε την κούπα και το πιάτο, ντύθηκε πρόχειρα, πήρε το αυτοκίνητο και ξεκίνησε για το γραφείο. Δεν βρήκε κίνηση γιατί ήταν Κυριακή. Έφτασε γρήγορα. Μόλις έφτασε καταπιάστηκε αμέσως με τη λίστα καθώς ήθελε να μην του πάρει παραπάνω από μία ώρα. Και έτσι έγινε. Τελείωσε γρήγορα και εκεί που μάζευε τα χαρτιά του άκουσε την πόρτα της εταιρείας να ανοίγει. Ήταν το Αιδοίο. Δεν ήταν μόνο του. Είχε μαζί του και το Αρχίδι. Ο Νίκος δεν ήθελε να καλημερήσει κανένα από τα όργανα κυριακάτικα. έμεινε ακίνητος και αθόρυβος, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις κινήσεις τους, να καταλάβει προς τα που πήγαιναν και να φύγει από την άλλη εκείνος.

μετά όμως το ξανασκέφτηκε. και αποφάσισε ότι τον είχε κουράσει αυτό το κρυφτούλι.
ακουσε τα βήματα τους και τα ακολούθησε.
τους καλημέρισε. και πριν προλάβουν να του ευχήθουν και εκείνοι μια καλή κυριακή εκείνος την πραγματοποίησε και τους σκότωσε με το πρώτο περίστροφο που βρέθηκε στα χέρια του.

έκτοκτε ένα χαμόγελο έχει κολλήσει στο πρόσωπο του. αν ήξερε πως η ευτυχία απείχε όσο μια σκανδάλη από το δάχτυλό του θα το είχε κάνει πολλές πολλές κυριακές πριν.

και αν σκεφτείς ότι πήγαινε και σάββατα κάποιες φορές....

Ρονυ ΜακΚαλιστερ

Ο Ρόνι δε θα βγει αυτό το σάββατο. Θα κάτσει μέσα να δεί τηλεόραση να διαβάσει κανα βιβλίο και να σερφαρει στο net. Χαλαρά πράγματα. ούτε πάρτυζ, ουτε κακή μουσική στη διαπασών, ουτε κακοντυμένοι τύποι γύρω του, ούτε κορίτσια με φούστες με χωρίς εσώρουχα, ούτε υπερεκτιμημένα ποτά. Αλλωστε το δικό του ρούμι ειναι πάντα το πιο παγωμένο και το πιο αυθεντικό.
Θα αράξει στον καναπέ, θα βάλει την τηλεόραση να παίζει βουβό κινηματογράφο, με μεταγλώτιση από kinks, θα φάει και σαν κτήνος, γιατι ξέρει, και θα κάνει ζαπινγκ σαν τρελος. σαν τρελος επισης θα κάνει refresh στο facebook. το myspace το χασε. ξέχασε τον κωδικό. ενα format μπορει να σου μειώσει τον κοινωνικό κύκλο δραματικά.
Δηλαδή. Καναπές, κέντρικό σημείο. πόδια στο τραπεζάκι. δεξί χέρι τηλεκοντρολ. αριστερό χέρι f5. γόνατα βιβλίο. δεξί πόδι τηλεκοντρολ aircondition. αριστερό πόδι αυτοσχέδιο mai tai. κεφάλι παραλημένο σε μαξιλάρι. κοιλιά πέτρα. κινητό τηλέφωνο στο μαξιλάρι δεξιά στο αυτί. σταθερό τηλέφωνο, στη βάση του, για επαναφορτιση. φώτα όλα ανοιχτά για ατμόσφαιρα.
Ο Ρόνυ ειναι και γαμώ τα άτομα. Ο Ρόνυ. Και γαμώ τα κουλ τα άτομα. Δεν έχει κανέναν ανάγκη. Και κανείς δεν έχει ανάγκη αυτον. Ο Ρόνυ δεν ειναι "ανάγκη". Ο Ρόνυ ειναι "επιθυμία".
Ο Ρονυ που λες.

Δε θα βγει αυτό το σάββατο. Έχει πάψει να βγαίνει τα σάββατα.
Τα σάββατα όλοι παρκάρουν στις διαβάσεις των αναπήρων.

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Αμαξοστοιχία 220

Σάββατο, 21 Αυγούστου 2010, πήρε στις 14.00 από την Καλαμάτα το ΚΤΕΛ, με προορισμό την Αθήνα. Κάθισε στη θέση 40, παράθυρο. Φόραγε ένα τζήν παντελόνι, παρ ότι η πρόγνωση μίλαγε για ακόμα μια πολύ ζεστή μέρα στην Αθήνα, και ένα μάυρο t-shirt, την τσάντα που την περνάει πάντα χιαστί, τα γυαλιά μυωπίας της και έδεσε τα μαλλιά της μια μακριά αλογοουρά. Δεν ξέχασε φυσικά να πάρει μαζί της τα δύο της κινητά. Τα είχε και τα δύο πλήρως φορτισμένα ώστε και τις τέσσερις ώρες του ταξιδιού να είναι σε διαρκή επικοινωνία με όποιον χρειαστεί αφού καταστεί μεγάλη ανάγκη να του μιλήσει και να τον ενημερώσει ότι μπήκαν αεροπειρατές στο ΚΤΕΛ ή σε όποιον απλά θελήσει να μιλήσει για τη νέα της σχέση.

Ε λοιπόν δικέ μου και τις τέσσερις ώρες μίλαγε στο κινητό. Μία στο ένα και μια στο άλλο. Δεν μιλάμε φυσικά για ερασιτέχνη. Μιλάμε για πρώτης τάξης επαγγελματία διότι δεν ακουγόταν ούτε καν σε μένα που καθόμουν δίπλα της. Και προσπάθησα, δηλαδή πραγματικά προσπάθησα να ακούσω. Μίλαγε τόσο σιγά, και συνάμα τόσο κατανοητά για το συνομιλητή της, καθώς δε χρειάστηκε ποτέ να επαναλάβει καμία φράση με ανεβασμένο τον τόνο της φωνής της. Μάλλον την έλεγαν Κατερίνα αλλά γι αυτό δεν είμαι σίγουρος. Αλλά για ένα είμαι σίγουρος καθώς είναι και το μοναδικό πράγμα το οποίο άκουσα ξεκάθαρα. Της είπε να το αφήσουν free, ή three. Έχω μια αμφιβολία για το πρώτο γράμμα. Ή free είπε ή three. Είμαι απόλυτα σίγουρος για το –ree ωστόσο.

Ομολογώ, μου διαφεύγει μια σημαντική λεπτομέρεια. Όταν στα 22 σου, τόσο την έκοψα, κάποιος σου ζητάει να το αφήσετε free, είναι απόλυτα λογικό κι επόμενο γιατί πόσοι 20άρηδες νιώθουν έτοιμοι για γάμο; Ε λίγοι. Και δεν φαίνεσαι και τόσο extravagant τύπισσα που θα προσέλκυε τον μοναδικό χιπ-χοπά προορισμένο για γάμο. Οπότε αν της είπε “free, να το αφήσουμε free” εκείνη μπορεί την ταυτόχρονη στιγμή να ενημέρωνε την κολλητή της από τη δεύτερη γραμμή σα να ήταν το Bloomberg και είχε χρέος στο κοινό για την άμεση επικαιρότητα, αλλά το συμβάν παραμένει κάτι απόλυτα φυσιολογικό.

Εάν όμως της είπε να το αφήσουν “three” τότε τα πράγματα μπλέκονται με αστρονομική ταχύτητα και σε διαστημικά μεγέθη. Της είπε να το «αφήσουν». Το χαν πιάσει δηλαδή το “three” και τους άρεσε και ειπαν να το αφήσουν; Και όταν λέμε three εννοούμε, 2 αγόρια ένα κορίτσι ή 2 κορίτσια ένα αγόρια; Ή μήπως ένα αγόρι, ένα κορίτσι και ένας τσοπάνης; Το είχαν πάντως και θα το αφήνανε, αν συμφωνούσε και η Κατερίνα φυσικά.

Δεν φάνηκε πολύ χαρούμενη όμως. Κοίταζε έξω από το παράθυρο σα να περίμενε από την άσφαλτο απαντήσεις. Της Κατερίνας της άρεσε ο Γιώργος (έτσι λέω τον έλεγαν). Αλλά ο Γιώργος ήθελε άλλα. Πιο free και πιο three καταστάσεις. Αλλά στο τέλος της ημέρας και στα 23 σου τα ξεπερνάς αυτά. Εσύ να σαι καλά και αγόρια ΝΑ.

Ε Κατερινιώ; Όμορφο και αθώο όπως τα κυκλάμινα και τα άστρα στον ουρανό; Κατερινώ.

Δημόσια έκκληση

σε διατάζω να γράψεις. σε διατάζω. δε σε παρακαλάω. δε σε προτρέπω ούτε και σε παροτρύνω. και για να ειμαι ειλικρινής, ουτε και σε ενθαρρύνω. δε στο προτείνω ωστόσο. σε διατάζω να γράψεις. αυτό. αυτό και ότι δεν έχεις πολλές επιλογές πέραν του να γράψεις ή να παραοδοθείς στην αέναη ενασχόληση με τη γραμματειακή υποστήριξη μιας εταιρείας που χρίζει υποστήριξης, γραμματειακής και οικονομικής και γενικά στήριξης, βάσει στατιστικής όλα αυτά. απλά αν τύχει και παραδοθείς ενημέρωσε σε παρακαλώ τους γονείς σου για να υπογράψουν την εντολή λοβοτομής. εσύ απλά θα κοιμηθείς και ουαν ξυνπήσεις θα ξυπνήσεις για πάντα γραμματέας.
γι αυτο σε ξορκίζω. γράψε. σε διατάζω. μην τα μπερδευεις στο κεφάλι σου. δε σε θεωρω άξιο συγγραφέα. απλά σε διατάζω να γράψεις. πάτα τα κουμπιά και βγάλε νόημα. πριν πατήσ εγώ το κόκκινο κουμπί και ξεκινησει η σχάση του πυρήνα του ατόμου σου.

γι αυτο σε παρακαλώ. σε παρακαλώ.