Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Αμαξοστοιχία 220

Σάββατο, 21 Αυγούστου 2010, πήρε στις 14.00 από την Καλαμάτα το ΚΤΕΛ, με προορισμό την Αθήνα. Κάθισε στη θέση 40, παράθυρο. Φόραγε ένα τζήν παντελόνι, παρ ότι η πρόγνωση μίλαγε για ακόμα μια πολύ ζεστή μέρα στην Αθήνα, και ένα μάυρο t-shirt, την τσάντα που την περνάει πάντα χιαστί, τα γυαλιά μυωπίας της και έδεσε τα μαλλιά της μια μακριά αλογοουρά. Δεν ξέχασε φυσικά να πάρει μαζί της τα δύο της κινητά. Τα είχε και τα δύο πλήρως φορτισμένα ώστε και τις τέσσερις ώρες του ταξιδιού να είναι σε διαρκή επικοινωνία με όποιον χρειαστεί αφού καταστεί μεγάλη ανάγκη να του μιλήσει και να τον ενημερώσει ότι μπήκαν αεροπειρατές στο ΚΤΕΛ ή σε όποιον απλά θελήσει να μιλήσει για τη νέα της σχέση.

Ε λοιπόν δικέ μου και τις τέσσερις ώρες μίλαγε στο κινητό. Μία στο ένα και μια στο άλλο. Δεν μιλάμε φυσικά για ερασιτέχνη. Μιλάμε για πρώτης τάξης επαγγελματία διότι δεν ακουγόταν ούτε καν σε μένα που καθόμουν δίπλα της. Και προσπάθησα, δηλαδή πραγματικά προσπάθησα να ακούσω. Μίλαγε τόσο σιγά, και συνάμα τόσο κατανοητά για το συνομιλητή της, καθώς δε χρειάστηκε ποτέ να επαναλάβει καμία φράση με ανεβασμένο τον τόνο της φωνής της. Μάλλον την έλεγαν Κατερίνα αλλά γι αυτό δεν είμαι σίγουρος. Αλλά για ένα είμαι σίγουρος καθώς είναι και το μοναδικό πράγμα το οποίο άκουσα ξεκάθαρα. Της είπε να το αφήσουν free, ή three. Έχω μια αμφιβολία για το πρώτο γράμμα. Ή free είπε ή three. Είμαι απόλυτα σίγουρος για το –ree ωστόσο.

Ομολογώ, μου διαφεύγει μια σημαντική λεπτομέρεια. Όταν στα 22 σου, τόσο την έκοψα, κάποιος σου ζητάει να το αφήσετε free, είναι απόλυτα λογικό κι επόμενο γιατί πόσοι 20άρηδες νιώθουν έτοιμοι για γάμο; Ε λίγοι. Και δεν φαίνεσαι και τόσο extravagant τύπισσα που θα προσέλκυε τον μοναδικό χιπ-χοπά προορισμένο για γάμο. Οπότε αν της είπε “free, να το αφήσουμε free” εκείνη μπορεί την ταυτόχρονη στιγμή να ενημέρωνε την κολλητή της από τη δεύτερη γραμμή σα να ήταν το Bloomberg και είχε χρέος στο κοινό για την άμεση επικαιρότητα, αλλά το συμβάν παραμένει κάτι απόλυτα φυσιολογικό.

Εάν όμως της είπε να το αφήσουν “three” τότε τα πράγματα μπλέκονται με αστρονομική ταχύτητα και σε διαστημικά μεγέθη. Της είπε να το «αφήσουν». Το χαν πιάσει δηλαδή το “three” και τους άρεσε και ειπαν να το αφήσουν; Και όταν λέμε three εννοούμε, 2 αγόρια ένα κορίτσι ή 2 κορίτσια ένα αγόρια; Ή μήπως ένα αγόρι, ένα κορίτσι και ένας τσοπάνης; Το είχαν πάντως και θα το αφήνανε, αν συμφωνούσε και η Κατερίνα φυσικά.

Δεν φάνηκε πολύ χαρούμενη όμως. Κοίταζε έξω από το παράθυρο σα να περίμενε από την άσφαλτο απαντήσεις. Της Κατερίνας της άρεσε ο Γιώργος (έτσι λέω τον έλεγαν). Αλλά ο Γιώργος ήθελε άλλα. Πιο free και πιο three καταστάσεις. Αλλά στο τέλος της ημέρας και στα 23 σου τα ξεπερνάς αυτά. Εσύ να σαι καλά και αγόρια ΝΑ.

Ε Κατερινιώ; Όμορφο και αθώο όπως τα κυκλάμινα και τα άστρα στον ουρανό; Κατερινώ.

1 σχόλιο:

  1. Θερμή παράκληση...

    Γιώργο μη μου μιλάς.
    Εξάλλου δε θα σε καταλάβω.
    Ειρμός δεν υπάρχει σε αυτά που μου λες.
    Οι λέξεις σου αντηχούν σαν κροξίματα στο κεφάλι μου.
    Η κραυγή σου, στριγγιά δολοφονικού κλόουν, μου γρατζουνάει το τύμπανο.
    Η φωνή σου μου τρυπάει υστερικά το μυαλό.
    Η ανάσα σου, στρόβιλος που αναδέυει τη φαιά μου ουσία.
    Σου έδωσαν λάθος οδηγίες χρήσης γι'αυτό το υπέροχα σαδιστικό στόμα.
    Μπορείς να τρως, να με τρως, να γεύεσαι, να με γεύεσαι, να πινεις, να με πίνεις,
    να τραγουδάς, να μου τραγουδάς, να γελάς, να μου γελάς, να φιλάς, να με φιλάς,
    να δαγκώνεις, να με δαγκώνεις, να φτύνεις, να με φτύνεις, αλλά όχι να μου μιλάς.
    Κατερινιώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή