Σηκώθηκε, σε μια κούπα έβαλε 2 κουταλιές καφέ και 2 ζάχαρη. Πήρε ένα κουταλάκι, πρόσθεσε λίγο νερό και ανακάτεψε τον καφέ. Έβαλε το μπρίκι στο γκαζάκι, το άναψε και περίμενε υπομονετικά να φουσκώσει ο καφές. Όσο περίμενε ξεφύλλιζε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο μιας εταιρείας καθαρισμού επαγγελματικών χώρων. Όταν φούσκωσε ο καφές τον έβαλε στην κούπα του. Όσο τον άφηνε να κρυώνει έκοψε 3 κομμάτια κέηκ που είχε στο ψυγείο. Το είχε φτιάξει η μητέρα του. Μόλις τα έβαλε σε ένα πιάτο, πήρε το πιάτο, τον καφέ και ένα μπουκάλι νερό και πήγε στη βεράντα να πάρει το πρωινό του.
Μόλις είχε πιεί την πρώτη γουλιά από τον καφέ του, θυμήθηκε ότι έπρεπε να πάει στο γραφείο για να τελειώσει μια λίστα που του είχε αναθέσει το Αιδοίο. Δεν σηκώθηκε αμέσως. Τέλειωσε το πρωινό του, έπλυνε την κούπα και το πιάτο, ντύθηκε πρόχειρα, πήρε το αυτοκίνητο και ξεκίνησε για το γραφείο. Δεν βρήκε κίνηση γιατί ήταν Κυριακή. Έφτασε γρήγορα. Μόλις έφτασε καταπιάστηκε αμέσως με τη λίστα καθώς ήθελε να μην του πάρει παραπάνω από μία ώρα. Και έτσι έγινε. Τελείωσε γρήγορα και εκεί που μάζευε τα χαρτιά του άκουσε την πόρτα της εταιρείας να ανοίγει. Ήταν το Αιδοίο. Δεν ήταν μόνο του. Είχε μαζί του και το Αρχίδι. Ο Νίκος δεν ήθελε να καλημερήσει κανένα από τα όργανα κυριακάτικα. έμεινε ακίνητος και αθόρυβος, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις κινήσεις τους, να καταλάβει προς τα που πήγαιναν και να φύγει από την άλλη εκείνος.
μετά όμως το ξανασκέφτηκε. και αποφάσισε ότι τον είχε κουράσει αυτό το κρυφτούλι.
ακουσε τα βήματα τους και τα ακολούθησε.
τους καλημέρισε. και πριν προλάβουν να του ευχήθουν και εκείνοι μια καλή κυριακή εκείνος την πραγματοποίησε και τους σκότωσε με το πρώτο περίστροφο που βρέθηκε στα χέρια του.
έκτοκτε ένα χαμόγελο έχει κολλήσει στο πρόσωπο του. αν ήξερε πως η ευτυχία απείχε όσο μια σκανδάλη από το δάχτυλό του θα το είχε κάνει πολλές πολλές κυριακές πριν.
και αν σκεφτείς ότι πήγαινε και σάββατα κάποιες φορές....
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα action.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα action.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Ζέλιγκ
κοιτάζεται στον καθρέφτη κάθε βράδυ που γυρνάει σπίτι. κάθε μέρα αφιερώνει χρόνο στην παρακολούθηση και παρατήρηση του εαυτού της. σπαταλάει ώρες στην αποστήθιση της εικόνας του προσώπου της. πολλές ώρες και πολλές σκέψεις και πολύς παιδεμός στην κατανόηση της δομής του προσώπου της ώστε να μην εκπλήσσεται κάθε φορά που αντικατοπτρίζεται το είδωλό της στα τζάμια των αυτοκινήτων. 23 χρόνια κοιτάζεται και 23 χρόνια περιμένει κάτι άλλο να δεί. σα να μην ταιριάζει το έξω με το μέσα. σαν η εικόνα της να θέλει να ανήκει κάπου αλλού. ή σαν εκείνη να θέλει να μοιάζει αλλιώς. πιο όμορφη εικόνα, ή πιο άσχημη προσωπικότητα. αλλιώς δε θα υπάρξει ποτέ ισορροπία. πάντα θα σοκάρεται από την ασχήμια της και πάντα θα εντυπωσιάζεται από την γενναιοδωρία της.
θα γίνει αυτό που πραγματικά είναι. θα γίνει ο Ζέλιγκ του ίδιου της του εαυτού. Αυτή είναι η λύση. Αυτό θα τη γλιτώσει από την ψυχοπαθολογία του ασύμβατου, εικόνας και προσδοκίας.
Έντονα χείλη, έντονα φρύδια, γεμάτα μάγουλα, μεγάλη μύτη, πρόσωπο χωρίς φύλο.
Όταν νιώθει άσχημη, το μόνο που μπορεί να την επαναφέρει είναι η ακόμα περισσότερη ασχήμια. Η επιλογή της ασχήμιας και του τερατόμορφου. Η προσπάθεια της ομορφιάς είναι τόσο μάταιη που καταντά ντροπή.
Η αποδοχή. Η αποδοχή. Αυτό είναι που χρειάζεται. Την αποδοχή. Θα χρειαστούν πολλές ώρες μπροστά στον καθρέφτη και τα τζάμια των αυτοκινήτων. Θα χρειαστούν πολλές γκριμάτσες για να την κρύψουν και πολλά αστεία για να τους ξεγελάσουν.
Θα το πετύχει όμως. Γύρω στα 50 της θα κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, θα προσπαθήσει να φανταστεί πως είναι να αποκτάς ρυτίδες από το γέλιο, αλλα δεν θα τα καταφέρει, θα έχει ξεχάσει και θα έχει παγώσει. Θα στεναχωρεθεί πολύ από αυτό αλλα θα παρηγορηθεί όταν δεί πως δείχνει ακόμα νέα.
Τότε, και μόνο τότε θα αποδεχθεί την μη-αποδοχή. Απλά βρέθηκε η λάθος ψυχή σε λάθος σώμα. Θα περιμένει την επόμενη ζωή να ζήσει ως της πρέπει.
------------------
Είχε τόση άρνηση στις καλές κουβέντες. Ποτέ δεν πίστεψε κανένα γιατί κανένας δε της είπε πόσο μη-όμορφη δεν ήταν. Η μόνη εικόνα ήταν η δική της εικόνα. Ίσως έτσι εξηγείτο η εικόνα της, ήταν και ακόμα είναι εγωίστρια, και ισχυρογνώμων. Οι γνώμες των άλλων είναι φασαρία στα αυτιά της και ένα βουητό στις σκέψεις της.
Φυσικά και προτιμάει και επιλέγει την άγνοια από την διαφορετική γνώση. Σα να γεννήθηκε με όλη τη γνώση και γνώμη που χρειάζεται. Σαν όλοι οι άλλοι να είναι διακοσμητικοί στη ζωή της. Γι αυτό και περνάει τόσο χρόνο μόνη της και θα θελε και άλλο να περνάει μόνη της αλλά δε την αφήνουν οι υποχρεώσεις. Οι υποχρεώσεις οι φιλικές. Γιατί οπουδήποτε αλλού είναι πραγματικά μόνη, αρκεί να μην είχαν όλοι οι άλλοι την εμμονή να τη ρωτάνε «τι έχεις; Δεν είσαι καλά;» «καλά είμαι. Θα μπορούσες να με αφήσεις ήσυχη; Δε με ενοχλείς, αρκεί να μη μου μιλάς, κάνε μου απλά παρέά και αν πνιγώ όπως πίνω το κρασί μου θα βγάλω κραυγή και θα το καταλάβεις ώστε να προλάβεις να με σώσεις».
Τόση απέχθεια. Τόση απέχθεια και τέτοιος σνομπισμός ούτε το ίδιο το παλάτι.
-------------
Και η σημερινή μέρα στη δουλειά ήταν μια χαμένη μέρα στη ζωή. Και η σημερινή μέρα στη ζωή ήταν μια ακόμα μέρα στη δουλειά.
Νιώθει τόσο μόνη της που δεν αισθάνεται πια τίποτα. Το πρόσωπό της έχει παγώσει. Παγωμένο πρόσωπο βλέπει κάθε μέρα στον καθρέφτη και κάθε βράδυ μουδιασμένη πέφτει στο κρεβάτι. Είναι τόσο μελό όλες αυτές οι σκέψεις της και σιχαίνεται την ίδια τη φαντασία που δεν μπορεί να γλιτώσει από τη μιζέρια που το πρόσωπό της τη φέρνει.
θα γίνει αυτό που πραγματικά είναι. θα γίνει ο Ζέλιγκ του ίδιου της του εαυτού. Αυτή είναι η λύση. Αυτό θα τη γλιτώσει από την ψυχοπαθολογία του ασύμβατου, εικόνας και προσδοκίας.
Έντονα χείλη, έντονα φρύδια, γεμάτα μάγουλα, μεγάλη μύτη, πρόσωπο χωρίς φύλο.
Όταν νιώθει άσχημη, το μόνο που μπορεί να την επαναφέρει είναι η ακόμα περισσότερη ασχήμια. Η επιλογή της ασχήμιας και του τερατόμορφου. Η προσπάθεια της ομορφιάς είναι τόσο μάταιη που καταντά ντροπή.
Η αποδοχή. Η αποδοχή. Αυτό είναι που χρειάζεται. Την αποδοχή. Θα χρειαστούν πολλές ώρες μπροστά στον καθρέφτη και τα τζάμια των αυτοκινήτων. Θα χρειαστούν πολλές γκριμάτσες για να την κρύψουν και πολλά αστεία για να τους ξεγελάσουν.
Θα το πετύχει όμως. Γύρω στα 50 της θα κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, θα προσπαθήσει να φανταστεί πως είναι να αποκτάς ρυτίδες από το γέλιο, αλλα δεν θα τα καταφέρει, θα έχει ξεχάσει και θα έχει παγώσει. Θα στεναχωρεθεί πολύ από αυτό αλλα θα παρηγορηθεί όταν δεί πως δείχνει ακόμα νέα.
Τότε, και μόνο τότε θα αποδεχθεί την μη-αποδοχή. Απλά βρέθηκε η λάθος ψυχή σε λάθος σώμα. Θα περιμένει την επόμενη ζωή να ζήσει ως της πρέπει.
------------------
Είχε τόση άρνηση στις καλές κουβέντες. Ποτέ δεν πίστεψε κανένα γιατί κανένας δε της είπε πόσο μη-όμορφη δεν ήταν. Η μόνη εικόνα ήταν η δική της εικόνα. Ίσως έτσι εξηγείτο η εικόνα της, ήταν και ακόμα είναι εγωίστρια, και ισχυρογνώμων. Οι γνώμες των άλλων είναι φασαρία στα αυτιά της και ένα βουητό στις σκέψεις της.
Φυσικά και προτιμάει και επιλέγει την άγνοια από την διαφορετική γνώση. Σα να γεννήθηκε με όλη τη γνώση και γνώμη που χρειάζεται. Σαν όλοι οι άλλοι να είναι διακοσμητικοί στη ζωή της. Γι αυτό και περνάει τόσο χρόνο μόνη της και θα θελε και άλλο να περνάει μόνη της αλλά δε την αφήνουν οι υποχρεώσεις. Οι υποχρεώσεις οι φιλικές. Γιατί οπουδήποτε αλλού είναι πραγματικά μόνη, αρκεί να μην είχαν όλοι οι άλλοι την εμμονή να τη ρωτάνε «τι έχεις; Δεν είσαι καλά;» «καλά είμαι. Θα μπορούσες να με αφήσεις ήσυχη; Δε με ενοχλείς, αρκεί να μη μου μιλάς, κάνε μου απλά παρέά και αν πνιγώ όπως πίνω το κρασί μου θα βγάλω κραυγή και θα το καταλάβεις ώστε να προλάβεις να με σώσεις».
Τόση απέχθεια. Τόση απέχθεια και τέτοιος σνομπισμός ούτε το ίδιο το παλάτι.
-------------
Και η σημερινή μέρα στη δουλειά ήταν μια χαμένη μέρα στη ζωή. Και η σημερινή μέρα στη ζωή ήταν μια ακόμα μέρα στη δουλειά.
Νιώθει τόσο μόνη της που δεν αισθάνεται πια τίποτα. Το πρόσωπό της έχει παγώσει. Παγωμένο πρόσωπο βλέπει κάθε μέρα στον καθρέφτη και κάθε βράδυ μουδιασμένη πέφτει στο κρεβάτι. Είναι τόσο μελό όλες αυτές οι σκέψεις της και σιχαίνεται την ίδια τη φαντασία που δεν μπορεί να γλιτώσει από τη μιζέρια που το πρόσωπό της τη φέρνει.
Τετάρτη 26 Μαΐου 2010
Σαρδέλες.
Σαρδέλες. Σαρδέλες μέσα σε κονσέρβες. Σαρδέλες μέσα σε κονσέρβες με λάδι. Σαρδέλες μέσα σε κονσέρβες με λάδι και ρίγανη. Σαρδέλες έξω από κονσέρβες και επιπλέουσες στα γαστρικά υγρά του χοντρού κυρίου.
Πατάτες. Πατάτες με κανέλλα. Πατάτες με κανέλλα στη γάστρα. Πατάτες με κανέλλα στη γάστρα στο φούρνο. Πατάτες με κανέλλα στη γάστρα στο φούρνο. Πατάτες καμένες.
Μπαλάκι τένις. Μπαλάκι τένις μέσα στη συσκευασία. Μπαλάκι τένις μέσα στη συσκευασία δώρου. Μπαλάκι τένις μέσα στη συσκευασία δώρου για τον Γιωργάκη. Μπαλάκι τένις πάνω στη ρακέτα του Γιώργάκη. Μπαλάκι τένις εκσφενδονισμένο και χαμένο κάπου στο άλσος του Παπάγου.
Η ζωή δε στα φέρνει όπως περίμενες και όλα σου τα όνειρα γκρεμιώνται μέσα σε μια νύχτα όπως ο άνεμος διέλυσε τον πύργο από τραπουλόχαρτα που έχτιζες για ώρες εκείνη την Κυριακή του Απρίλη, στην αυλή του παππού, και είχες κάνει συμφωνία για άπνοια, καθώς είχες ένα ρεκόρ Γκίνες να σπάσεις, αλλά οι συμφωνίες είναι για να αθετώνται και όλες οι ντάμες και οι ρήγες πέσανε στο τσιμέντο πριν φτάσουν στην κορυφή του πύργου. Από τότε κι εσύ, τρως χωρίς δεύτερη σκέψη τις σαρδέλες, ξεχνάς επίτηδες τις πατάτες στο φούρνο και χαρίζεις μπαλάκια του τένις σε νεαρούς και σίγουρα μελλοντικά αποτυχημένους τενίστες.
Όλα σου τα σχέδια μένουν μισά. Από τον πύργο με τα τραπουλόχαρτα μέχρι το σχέδιο δολοφονίας του αφεντικού σου. Όλα τα σχέδια σου μένουν μισά. Από το παστίτσιο χωρίς μπεσαμέλ, μέχρι τα παρολίγον ίσια δόντια σου. Όλα μισά τα αφήνεις. Από το πτυχίο μέχρι το μεταπτυχιακό.
Αλλά για όλα εσύ φταις. Εσύ και οι άλλοι που εξακολουθούν να μιλάνε ενώ τους το έχεις απαγορεύσει ρητώς. Εσύ φταις. Εσύ φταίς. Που δεν έχεις κόψει ακόμα τα αυτιά σου.
Γιατι; Γιατί όλοι μιλάνε τόσο πολύ;
Πατάτες. Πατάτες με κανέλλα. Πατάτες με κανέλλα στη γάστρα. Πατάτες με κανέλλα στη γάστρα στο φούρνο. Πατάτες με κανέλλα στη γάστρα στο φούρνο. Πατάτες καμένες.
Μπαλάκι τένις. Μπαλάκι τένις μέσα στη συσκευασία. Μπαλάκι τένις μέσα στη συσκευασία δώρου. Μπαλάκι τένις μέσα στη συσκευασία δώρου για τον Γιωργάκη. Μπαλάκι τένις πάνω στη ρακέτα του Γιώργάκη. Μπαλάκι τένις εκσφενδονισμένο και χαμένο κάπου στο άλσος του Παπάγου.
Η ζωή δε στα φέρνει όπως περίμενες και όλα σου τα όνειρα γκρεμιώνται μέσα σε μια νύχτα όπως ο άνεμος διέλυσε τον πύργο από τραπουλόχαρτα που έχτιζες για ώρες εκείνη την Κυριακή του Απρίλη, στην αυλή του παππού, και είχες κάνει συμφωνία για άπνοια, καθώς είχες ένα ρεκόρ Γκίνες να σπάσεις, αλλά οι συμφωνίες είναι για να αθετώνται και όλες οι ντάμες και οι ρήγες πέσανε στο τσιμέντο πριν φτάσουν στην κορυφή του πύργου. Από τότε κι εσύ, τρως χωρίς δεύτερη σκέψη τις σαρδέλες, ξεχνάς επίτηδες τις πατάτες στο φούρνο και χαρίζεις μπαλάκια του τένις σε νεαρούς και σίγουρα μελλοντικά αποτυχημένους τενίστες.
Όλα σου τα σχέδια μένουν μισά. Από τον πύργο με τα τραπουλόχαρτα μέχρι το σχέδιο δολοφονίας του αφεντικού σου. Όλα τα σχέδια σου μένουν μισά. Από το παστίτσιο χωρίς μπεσαμέλ, μέχρι τα παρολίγον ίσια δόντια σου. Όλα μισά τα αφήνεις. Από το πτυχίο μέχρι το μεταπτυχιακό.
Αλλά για όλα εσύ φταις. Εσύ και οι άλλοι που εξακολουθούν να μιλάνε ενώ τους το έχεις απαγορεύσει ρητώς. Εσύ φταις. Εσύ φταίς. Που δεν έχεις κόψει ακόμα τα αυτιά σου.
Γιατι; Γιατί όλοι μιλάνε τόσο πολύ;
Δευτέρα 10 Μαΐου 2010
the may. the may be confused.
Μάιος. Ο μήνας πριν τον Ιούνιο και μετά τον Απρίλιο. Ο μήνας πριν τον Ιουνίο που είναι 2 μήνες πριν τον Αύγουστο, που έχω γενέθλια. Μάιος. Ο μήνας που ο Κολόμβος ανακάλυψε τη Τζαμάικα. Τζαμάικα, the place to be at such time of such a year.
Μάιος. Ο μήνας πριν τον Ιούνιο που είναι ο πρώτος μήνας των καλοκαιρινών διακοπών. Καλοκαιρινές διακοπές. Οι διακοπές που για τους μαθητές ξεκινάνε το μήνα Μάιο. Μάιος. Μήνας δισύλλαβος και αρσενικός. Μήνας που η πρώτη του είναι απεργία και όχι αργία. Μήνας που ξεκινάει με αργία ή απεργία θεσμοθετημένη είναι μήνας ωραίος και άνετος.
Αργία. Η μέρα που η ζωή σου χαμογελάει, όπως οι ανθισμένες αμυγδαλιές το Μάρτιο, που είναι 2 μήνες πριν το Μάιο που ξεκινάει με αργία. Μάρτιος, ο πρώτος μήνας της άνοιξης, της οποία τελευταίος είναι ο Μάιος.
Μάιος, ο μήνας Πέμπτη. Ιούνιος και Ιούλιος οι μήνες Παρασκευή. Αύγουστος, ο μήνας Κυριακή. Σάββατο δεν υπάρχει στους μήνες. Υπάρχει όμως μήνας Πέμπτη. Μήνας Πέμπτη είναι ο Μάιος.
Μάιος. Ο μήνας που η Dusty Springfield έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην τηλεόραση. Μάιος. Ο μήνας που ο Eric Clapton ηχογράφησε το "I Shot the Sheriff" . "I Shot the Sheriff". Ένα τραγούδι που δεν έχει μήνα, ούτε και εποχή.
Μήνας. Εβδομάδα. Ημέρα. Μία σύμβαση του χρόνου από τον άνθρωπο για να δημιουργηθούν και άλλες θέσεις εργασίας.
Μάιος. Ο μήνας που η πρώτη του είναι αργία. Αργία. Η μέρα που δεν έχει εργασία. Απεργία. Η μέρα που δεν θέλει εργασία.
Μάιος. Ο μήνας πριν τον Ιούνιο που είναι ο πρώτος μήνας των καλοκαιρινών διακοπών. Καλοκαιρινές διακοπές. Οι διακοπές που για τους μαθητές ξεκινάνε το μήνα Μάιο. Μάιος. Μήνας δισύλλαβος και αρσενικός. Μήνας που η πρώτη του είναι απεργία και όχι αργία. Μήνας που ξεκινάει με αργία ή απεργία θεσμοθετημένη είναι μήνας ωραίος και άνετος.
Αργία. Η μέρα που η ζωή σου χαμογελάει, όπως οι ανθισμένες αμυγδαλιές το Μάρτιο, που είναι 2 μήνες πριν το Μάιο που ξεκινάει με αργία. Μάρτιος, ο πρώτος μήνας της άνοιξης, της οποία τελευταίος είναι ο Μάιος.
Μάιος, ο μήνας Πέμπτη. Ιούνιος και Ιούλιος οι μήνες Παρασκευή. Αύγουστος, ο μήνας Κυριακή. Σάββατο δεν υπάρχει στους μήνες. Υπάρχει όμως μήνας Πέμπτη. Μήνας Πέμπτη είναι ο Μάιος.
Μάιος. Ο μήνας που η Dusty Springfield έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην τηλεόραση. Μάιος. Ο μήνας που ο Eric Clapton ηχογράφησε το "I Shot the Sheriff" . "I Shot the Sheriff". Ένα τραγούδι που δεν έχει μήνα, ούτε και εποχή.
Μήνας. Εβδομάδα. Ημέρα. Μία σύμβαση του χρόνου από τον άνθρωπο για να δημιουργηθούν και άλλες θέσεις εργασίας.
Μάιος. Ο μήνας που η πρώτη του είναι αργία. Αργία. Η μέρα που δεν έχει εργασία. Απεργία. Η μέρα που δεν θέλει εργασία.
Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010
poetic in despair
it is indeed a drag getting old
watching your face getting torn
wrinkles and freckles
spots and moles
they stand your way to total beautiness
in spite
maturity and wisdom
trade them at once
for the devil awaits
his hands in blood
his being at stake
the boys and the girls your monery are after
you don t really care
money and youth
go together
you ve lost by far the latter
so just donate the upper
your life a crashing bore
your job o constant horre
your mother a dictator
every day another chore
plainly fall into the water
cold as coffin
brown as coffee
hapiness is gone
and loneliness belongs
to everyone but you
so get crazy and young
all of it is fake
and all of the "you" is dead.
watching your face getting torn
wrinkles and freckles
spots and moles
they stand your way to total beautiness
in spite
maturity and wisdom
trade them at once
for the devil awaits
his hands in blood
his being at stake
the boys and the girls your monery are after
you don t really care
money and youth
go together
you ve lost by far the latter
so just donate the upper
your life a crashing bore
your job o constant horre
your mother a dictator
every day another chore
plainly fall into the water
cold as coffin
brown as coffee
hapiness is gone
and loneliness belongs
to everyone but you
so get crazy and young
all of it is fake
and all of the "you" is dead.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
