Διαθήκη.

Σήμερα, 16 Δεκεμβρίου του έτους 2009, ώρα 19.17 και έχουσα σώας τα φρένας συντάσω τη διαθήκη μου διατυπώνοντας την τελευταία μου βούληση.

Θέλω να αφήσω το σπίτι στο Μπακιγχάμ στην εκκλησία της Έλλάδος, το λαπ-τοπ και τη φωτογραφική μηχανή μου στο χαμόγελο του παιδιού, το σπίτι στο Λαγονήσι στον Αρκτούρο και το αμάξι μου στη WWF Ελλάς. Τα cd και τα mp3 αρχεία μου στη lindy hop κοινότητα της Αθήνας και τα ρούχα μου όλα στη Γωγώ. Τα βιβλία και τα περιοδικά μόδας μου τα αφήνω στην Εθνική Βιβλιοθήκη και τις τσάντες μου στη Τζένη. Τα μπιζού μου τα αφήνω στη Ντίνα και στην Πένυ, ενώ τα ψεύτικα λουλούδια που έχω κλέψει από το Barrio τα αφήνω στο νεκροταφείο του Αγιού Βασιλείου.

Ωστόσο, από όλα τα παραπάνω εξαιρούνται:
Το πουλόβερ με τις πέρλες, η καρφίτσα από την Αμοργό, η πουά καπιτονέ τσάντα από το soho, το μαντήλι με τα λουλούδια, η καρφίτσα πρόβατο, το νεσεσέρ με τα καβούρια, τα βραχιόλια με τις πέτρες (και τα 3), οι μαύρες γόβες από το TopShop, το FullCircle φόρεμα και η pixie μπλούζα της FullCircle, ένα βιβλίο του Camus, ένα του Salinger, η «ερωτική επιθυμία» του Wong Kar Wai, τα «σπασμένα λουλούδια» του Jarmush και το «breakfast at Tiffanny’s», το Australia των Shins και όλη η δισκογραφία του Dean Martin και των Kinks, θα ήθελα να τα πάρω μαζί μου και να μην τα αφήσω σε κανένα με το ρίσκο να μην τα εκτιμήσει ποτέ. Βέβαια κάποια από τα παραπάνω δεν τα έχω στην κατοχή μου, οπότε για όσους δεν κατάλαβαν εφόσον θα ήθελα να θαφτώ με αυτά θα ήταν καλό και σεβάσμιο προς τη σωρό μου να τα βρείτε και να με θάψετε με αυτά. Α, και τα γυαλιά ηλίου μου και το μαγιό μου.

Ακόμα μια τελευταία μου επιθυμία είναι όταν φεύγω να παίζει στην κηδεία μου nina simone και όλοι να φοράνε μαύρα, όχι λόγω πένθους αλλά κακόγουστους συνδυασμούς χρωμάτων δε θα άντεχα και στην κηδεία μου. Είδα πολλούς και υπέμεινα ακόμα περισσότερους στη προθανάτια ζωή μου.
Επίσης στην κηδεία μου θα ήθελα να μου πετάνε μαργαρίτες στον τάφο μου και όχι γαρύφαλλα και αν λόγω εποχής δεν είναι δυνατό να βρεθούν μαργαρίτες ας είναι τα γαρύφαλλα έστω ρόζ.
Επίσης θα ήθελα αν είναι δυνατόν και δεν είναι μεγάλος κόπος για όσους αγαπημένους αναλάβουν την κηδεία μου, να μη με θάψουν εκεί που ανήκω, στο νεκροταφείο του Αγ, Βασιλείου παρά αν είναι εύκολο και δεν κάνει μεγάλο κόπο, αλλά να με θάψουν στο πάστα φλώρα στη Θεσσαλονίκη ή αν έχει πεθάνει μέχρι τότε ο woody allen να με θάψουν δίπλα του αν είναι εύκολο, αλλιώς στην πάστα φλώρα.

Αυτά θέλω να γίνουν όταν πεθάνω και αν κρίνουμε από το πόσο καλό και υπέροχο άτομο είμαι στη ζωή μου αξίζω και με το παραπάνω όλα αυτά που αναφέρω και ελπίζω να βρω στη ζωή μου άτομα αρκετής ευφυΐας που να εκτιμήσουν πως τα αξίζω όλα τα παραπάνω και να τα διεκδικήσουν για πάρτη μου όταν θα έρθει η στιγμή να πάω να κάνω παρέα με πραγματικά στυλάτους τύπους όπως ο elvis και η marilyn, o cary και ο cristobal.

Με λένε Α.Π. και αυτή ήταν η διαθήκη μου.
17/12/2009